A extorsión

Leo no diario Público que Javier Ayuso, ex-xefe de Prensa da Casa Real, declarou en Espello Público que "se cumpriu a ameaza do Comisario Villarejo" de publicar en OK Diario --que dirixe o colega Eduardo Inda-- os documentos secretos sobre o Rei Emérito.

Ata aí quédome nos biosbardos e por iso continuo lendo o que escribe o dixital próximo a Podemos: 

"A información foi desvelada por Público hai un mes, despois de que o comisario Enrique García Castaño confirmase nunha reunión que estaba ao tanto da extorsión ás máis altas institucións do Estado por parte de Inda e do seu actual xefe de investigación, Manuel Cerdán, xunto aos comisarios José Manuel Villarejo e Eugenio Piñeiro. O motivo, segundo aseguraba o propio ex número dous da Policía, que non os imputen nin chamen a declarar no caso do pequeno Nicolás".

Tras o cal, repasando concienzudamente o texto, quedo trasposto, porque ademais xornalistas do nivel de Raul del Pozo, Paco Marhuenda e Cristina de la Hoz confirman ante unha cámara que emite en directo que as cloacas do Estado están a funcionar a fume de carozo nestes momentos. É dicir, que estamos ante unha extorsión a gran escala.

En principio, non o poño en dúbida, porque si que vexo á 'colla podemita' "defendendo" coa boca pequena ao Emérito pero, en realidade, dándolle forte nas costas ao Goberno a través do Ministerio das Cloacas.

Ademais, comprobo o outro ataque, sen ningunha clase de escrúpulos á ONCE polo tema da venda; sen valorar para nada o seu labor social, ou como se busca a vida nas vendas, reformando un sistema obsoleto que xa entraba en fase catatónica, ante unha competencia desaforada e mesmo inmoral no mundo do xogo, pois como di o refrán, "branco e en botella, leite".

Ou sexa, que toma extorsión!, neste caso baixo a camuflaxe de dous sindicatos que non gañan unhas eleccións internas nin aínda que lles axude Donald Trump. E da OID que, Inda?

E como vivo e escribo a seiscentos quilómetros de Madrid, ruborízome da desvergoña coa que algúns se apropian da "liberdade de expresión" para defender os seus intereses financeiros e por suposto os de quen lles paga, alardeando ademais dunha ética que queda en dúbida cando algún medio publica a súa propia vida familiar --que persoalmente a min me importa moi pouco--, pero que coloca aos personaxes ante a súa propia realidade en coiros e a plena luz do día.

Como para tomar exemplo.