"Non hai unha situación de plena normalidade política e democrática en España cando os líderes cataláns dos dous partidos que gobernan Catalunya, un está no cárcere e outro en Bruxelas".

Se estas declaracións que reproduzo correspóndense exactamente coas que o señor Iglesias, vicepresidente segundo e ministro de dereitos sociais, fixo aos medios, non podo por máis que afirmar que me parecen correctas e que as asinaría calquera demócrata desta nación de nacións que é España. Seguramente se poidan ter dúbidas de se un membro do goberno español debería facelas e polo cargo que actualmente ocupa. Dúbidas razoables, pero coñecendo a personalidade do señor Iglesias e o seu desmedido afán de protagonismo non deberían sorprendernos.

Entre as evidencias desta anomalía democrática seguramente as máis contundentes atopémolas no comportamento dos aparellos do estado e moi especialmente do poder xudicial. Algunhas moi recentes.

As pasadas eleccións cataláns celebráronse mentres os dirixentes políticos que lideraron o procés -unha auténtica chapuza política- teñen pendente altas penas de cadea (entre 9 e 13 anos) por ser acusados de delitos de sedición, malversación de fondos públicos e desobediencia. Unha situación penal que fai dubidar sobre, por caso, a calidade democrática dun poder xudicial (neste caso o Tribunal Supremo e a Fiscalía Xeral) que somete a eses políticos a unha auténtica persecución que, ademais de ser anticonstitucional repercute, de rebote, na propia credibilidade do estado español diante dos poder xudiciais europeos. Unha persecución que conduce a que a moitos cidadáns éntrennos dúbidas razoables sobre se a resposta da xustiza española e demais aparellos do estado é igual segundo de que políticos/as e cal territorio se trate.

Por caso, que está a pasar co principal partido da oposición (PP)? Ante as constantes e repetidas evidencias, como vemos agora no xuízo ao extesorero Luís Barcenas, de que estamos ante un partido político que navega nas turbias augas da corrupción, non debería ser ilegalizado e todos os seus directivos e dirixentes implicados condenados por corruptos? Seica non resulta razoable pensar que, ante tal número de actuacións ilícitas polas que vén sendo investigado, con tal número de directivos e dirixentes procesados -todos os tesoureiros- e condenados, o poder xudicial -neste caso a Audiencia Nacional- debería abrir unha investigación sobre as contas deste partido e sobre se procede ou non a súa suspensión? Están os poderes xudiciais dándolles aos dirixentes do PARTIDO POPULAR o mesmo trato que, por caso, a lidérelos do procés? Que aos de UNIDAS PODEMOS aos que teñen sometidos a unha auténtica persecución xudicial a pesar das constantes probas de non ser corruptos?

Que pensar, finalmente, de tal poder cando vemos como un cantante rapero (Pablo Hasel) tivo que ingresar en prisión para cumprir unha condena imposta polo Tribunal Supremo por nada menos que "enaltecemento do terrorismo e inxurias a Coroa e as institucións do Estado"? Porque non estamos ante un caso illado relacionado coa liberdade de expresión, senón que España aparece, neste momento, como un dos estados europeos onde máis artistas están a ser condenados xudicialmente polas súas expresións artísticas. Non é verdade que estes artistas non reciben o mesmo trato xudicial que, por caso, recibiu a señora Cifuentes destacada dirixente do PARTIDO POPULAR?

Non, non podemos afirmar que España sexa unha democracia avanzada. Aínda nos queda moito camiño por percorrer para chegar a ese destino. Un camiño que conta con moitas fochancas.