O do 16 de Julio

O presidente do Goberno anunciou un gran acto de homenaxe o próximo 16 de Julio que presidido polo Rey tenta congregar a autoridades europeas e españolas nunha especie de Auto Sacramental sobre as victimas da traxedia do coronavirus. Nada que dicir respecto diso, salvo que oxalá que por aquelas datas non nos pase como aos cidadáns de Pequín coa partida do salmón que se lles coou a dous distritos da capital chinesa  e que provocou unha reacción inmediata das autoridades dese país a modo de peches e controis exhaustivos para determinar quen foi esta vez o contagiador oficial deste brote. Se iso pasa aqui xa me vexo ao Delegado do Goberno en Madrid dando explicacións ante a Xuíza Rodriguez Medel.

Neste país, berce deses solemnes Autos Sacramentales adoitábase, no pasado, queimar herejes en público, mentres o incenso sacramental bendicía á man executora en nome de Deus e a fe apostólica e romana, algo moi horrible, polo incivilizado da acción, da que chegan ata nós pequenos retrincos, do que fué e agora xa non é o poder da Igrexa neses momentos da historia, por exemplo, sen ir máis lonxe, a moi recente homilía do Arcebispo Cañizares en Valencia sobre unhas vacúas diabólicas elaboradas segundo A súa Ilustrísima con sanguentos fetos humanos, guiadas pola man do mismísimo Maligno segundo sinálanos o político ultra Fernandez Díaz pretende acabar coa Católica España e afastarnos do noso destino eterno. Imos que segundo a teoría do marmelo inconexo, a que pretende organizar Sánchez en xullo leva a firma de Belcebú co agravante de propagar o coranavirus maldito. Foder, que mal rolo!

Menos mal, que cando acabe tanta cerimonia, os xulgados poñeranse de verdade a traballar, aínda que só sexa para pescudar quen foi os verdadeiros homicidas de tantos compatriotas  en as residencias públicas e privadas aos que non se derivou cara aos hospitais públicos ou privados e morreron como cans en lugares nos que, en moitos casos, o ingreso por paciente era o denominador común do amor que algunhas empresas e ata políticos, profesaban aos seus residentes, e aos que autoridades autonómicas e municipais tamén abandonaron á súa sorte.

Porque, a verdade, pedirlle contas ao Vicepresidente do Goberno con domicilio en Galapagar, que ten competencias sobre o asunto, menos cando pasa algo, é unha ilusión tan utópica, como  que o modesto Rayito gañe algún día a Liga Profesional de Fútbol. En fin, que ese 16 de Julio, haberá que rezar, unha vez máis, polas mortes de tantos seres queridos, pero ao día seguinte, toca seguir esixindo xustiza e sobre todo responsabilidade penal a quen pretenda converter unha traxedia en un sainete de mal gusto índose de rositas por detrás do escenario.