Non era fácil falar no Día de Reyes a todas as Forzas armadas e sobre todo a unha Garda Civil ferida no seu amor propio polos “feitos de Navarra”. E ese marrón, como era constitucionalmente esperable tocoulle desempeñalo ao Rey, para tranquilidade do Presidente do Goberno quen, tras a sesión do Congreso vivida no día anterior, miraba con certo receo aos militares españois que viven uns momentos de desconcerto e desasosego aos políticos do seu país que aínda non teñen claro que queren ser o día de mañá, se españois sós, cataláns republicanos, galegos constitucionais ou calquera das variantes identitarias que xa ninguén esconde no seu interior e que logo se fan notar no mesmo Congreso, a modo de berros insultos e abandonos da cámara.

20200106130709

Hoxe, con todo, as Forzas Armadas demostráronlle ao país que eles queren e defenden que o seu é a disciplina e a lealdade a España, cunha soa excepción, que só teñen un Xefe, que lle guste máis ou menos a moitos ese é o monarca por designio constitucional pero tamén por tradición castrense.

Cando Felipe VI acabou o seu discurso co seu tradicional "Viva España!", os uniformados en posición de rigoroso firme, gritaron con paixón un "Viva o Rey!" que a máis dun antimonárquico debeulle a soar a corno queimado e mesmo a tan autoritario como o discurso contra a proposta de sedición que motivaron os políticos do procés, só que esta vez foron os mandos do exército e a Garda civil ao unísono eran os protagonistas do novo discurso real.

O rei é o xefe das Forzas Armadas, e algúns políticos non debían esquecelo, e moito menos desdeñar o feito que disciplina e sentimentos, aínda que vaian ao unísono nas ordenanzas militares, unha non minimiza ao outro, e que por tanto, hai que ser democraticamente prudentes á hora de tomarse o Congreso como unha taberna ou as forzas armadas como un instrumento dunha ideoloxía determinada. Eses tempos xa pasaron e un verdadeiro demócrata ha de ser responsable dos seus actos.

Non comparto, nin de coña, a frase da alcaldesa actriz, cando no medio da polémica que viviamos polos pactos de investidura a semana pasada dixo coa lixeireza que lle é propia, a Monarquía non serve para nada. Tras o berro atronador de "Viva o rei!", que se esconde Señora Colau un sofismo ou a convicción dos nosos militares de que nunha democracia como a nosa ha de respectarse tamén o papel democrático da Monarquía e as Forzas Armadas, incluída a Garda Civil da nación española?. Pensemos e sobre todo, respectémonos.