Teño diante dos ollos a nota de prensa que nos fixeron chegar os colegas de RAC1 que leva o seguinte titular: "Ada Colau insinúa que Agbar ha influït na decisió do Suprem sobre a remunicipalizació de l´aigua". O titular resume o contido dunha moi boa e rigorosa entrevista que os colegas da cadea de radio do Grupo Godó fixéronlle a a Alcaldesa de Barcelona esta mañá de venres.

Se Vds. escóitanlla ou lla len, a primeira cousa que poderán observar é que Ada Colau se nega a acatar unha sentenza do Tribunal Supremo, o cal coloca o seu decoro institucional e político á altura dunha alcaldía dunha república bananera totalitaria, cando a súa obrigación é respectar a lei para logo, co seu exemplo, facela respectar aos seus concidadáns.

Para entendernos: os maxistrados do Supremo son para a Alcaldesa de Barcelona uns prevaricadores de tomo e lombo, porque coa súa sentenza sobre a auga imposibilitáronlle tomarnos o pelo coa remunicipalización da auga como pretendía, da man dese inmenso incompetente municipal que, con escasas luces, a asesora nos verxeis acuíferos do Concello e a entidade metropolitana, que ten nome e apelido e que se llam

a Eloi Badia.

Esta falsa populista non só non respecta ao Alto Tribunal -que ditou unha sentenza xusta- , senón que se atreve así mesmo na entrevista co propio Consello Xeral do Poder Xudicial, afeándolle que teña un convenio cunha das empresas centenarias de Catalunya, que acumula miles de hectolitros de prestixio internacional, como o ten con outras institucións do Estado coas que asume a obrigación de colaborar.

Os xuíces non ditan as sentenzas á conveniencia de ninguén e menos de iletradas como a alcaldesa Colau, que confundiu o Concello co escenario do teatro Tívoli, no que nosa Gran concelleiro atópase moito máis no seu papel natural de actriz amateur que no de alcaldesa.

Mire, Dona Ada, como non lle desexo ningún mal, suxírolle que se retracte e pida desculpas, porque me podo imaxinar a que me caería a min como xornalista ou a calquera outro cidadán ou cidadá se en lugar de acatar unha sentenza -nada menos que do Supremo- insinuase que o Tribunal Supremo ha prevaricado.

Recupere, señora miña, a lucidez intelectual, respecte a división de poderes e aprenda por exemplo de Augas de Valencia, Acciona ou o mismísimo Señor Madí, que como Vd. e como eu teñen a súa opinión, pero que non dixeron semellante barbaridade, aínda que sentisen empresarialmente prexudicados. Un non pode deixar de acatar as sentenzas, e menos se é un política/ou, como é o seu caso. Pode disentir respetuosamente, pero non inxuriar a un tribunal como Vd. acaba de facer.

E non se faga a mártir. Vd. non está a defender aos seus concidadáns no tema da auga, senón enganándolles para entregar daquela a xestión dun ben tan prezado aos seus amigos, aos que todo o mundo xa coñece dabondo e que este Tribunal, que a Vd. non lle gusta, evitou, salvando de paso centos de postos de traballo que puxo VD. en perigo.

Para que quede claro: Eu si acato a sentenza e paréceme xusta e valente. Vd., cando se lle pase o cabreo, debería ir tomar as augas ao Balneario que máis lle guste. Eu recoméndolle o de Mondariz, o meu favorito. Alí poñerase en boa forma e estará lonxe da Praza de Sant Jaume, que ultimamente está moi contaminada, sobre todo pola bacteria da soberbia e o falso pacifismo institucional. Cóidese.

Ah, e parabén aos compañeiros de RAC 1 polo scoop.