Estes días, o futbolista Xavi Hernández volveu a ser noticia, pero non como adestrador do Ao Sadd, equipo do que ata o momento non sacou demasiado petróleo futbolístico.

Xavi Hernández en rolda de prensa

Xavi é uns dos grandes xogadores que tivo o Barça, e tamén o futbol español, onde chegou a xogar 133 veces coa Selección Española. Foi un dos xogadores máis queridos pola afección, tanto polo seu magnífico xogo como polo seu carácter. A prudencia definíao como un xogador completo.

Da noite para a mañá, ou quizais, como sinalan algúns, desde que cambiou de estado civil, a prudencia deixou paso ao seu cambio ideolóxico e a meterse no terreo político do que calquera deportista debería fuxir. Votar a quen queira ou opinar de política publicamente é fariña doutro costal, que se adoita dicir, para non ferir ou decepcionar aos millóns de nenos e maiores que os consideran ídolos e exemplo a seguir.

A marcha do equipo dos seus amores produciuse a esa idade na que o deportista xa non rende o suficiente como para aguantar os noventa minutos de xogo. Claro, cando un estivo no máis alto, non lle gusta xogar só media parte e chupar banco, así que decidiu buscar outro equipo para seguir matando a "espiral" futboleira e que, ademais, fóselle rendible economicamente.

Os petrodólares xa se estaban introducindo no chamado deporte rei, así que sen pensarllo dúas veces, o 'noi de Terrasa' marchouse a xogar a Qatar, cun soldo máis que xeneroso, ademais de ser embaixador do Mundial de 2022.

Polo seu traballo cobra 10 millóns de euros ao ano, máis vivenda e vehículo gratis, e todo luxo de detalles no que ven inmersos el e a súa familia, que viven como nun conto das mil e unha noites. Quizais por iso nunca perde a ocasión de falar do seu país de adopción para falar do ben que se vive alí, da seguridade que gozan os seus habitantes, que mesmo poden deixar as chaves do coche postas que non llo rouban, e de que alí, onde naceron os seus dous fillos, son todos moi felices, como todos os habitantes do país.

Se se ten en conta que, unha vez máis, Xavi afirma que "Qatar non é unha democracia, pero funciona mellor que España", ou como dixo noutras ocasións, que "en España non hai democracia" polo tema do referendo e os políticos presos, a verdade é que este Xavi xera moitas dúbidas. Debería darse unha volta polas instalacións que se están construíndo para o Mundial, onde xa morreron máis de 2.000 persoas, que se di moi pronto, e ver as condicións de semiesclavitud na que viven os traballadores. Trátase de traballadores que dormen hacinados en condicións máis que penosas, mentres que, á súa ao redor, a abundancia, o malgaste e os petrodólares que compran as vontades de persoas como el flúen como o ouro negro que fai posible todo iso, ata a escravitude.

No Mundial 2022, as seleccións xogarán en estadios manchados de sangue, unha situación que non se deu ata o de agora, sen esquecernos de como se produciu a adxudicación de Qatar como sede. Neste episodio víronse envolvidos uns cuantos xerarcas futboleiros no tráfico de influencias. "Poderoso cabaleiro é Don Diñeiro", que dicía Quevedo fai xa uns cuantos séculos, aínda que xa se sabe que hai cousas que nunca cambian.

Habería que recomendarlle a Xavi que se lea o informe de Amnistía Internacional, en que se di que "no emirato está restrinxida a liberdade de expresión, de asociación e de reunión, prohibidos os partidos políticos e sindicatos de traballadores estranxeiros, as mulleres están discriminadas na lexislación e na práctica, vulnéranse os dereitos da infancia, aínda impera a pena de morte (houbo dúas sentenzas), e os dereitos laborais e humanos están máis que cuestionados nas obras de construción para o torneo". Con estes datos, sabemos que le os diarios, pero igual só os deportivos; polo menos podería ter a decencia de estar calladito.

Moitos se acordan de que neses 133 partidos que xogou coa Vermella, nunca manifestou que en España non había democracia.

Xavi Hernández: calladito estás mellor e disimulas a falta de formación da que adoecen opinadores como ti.