​O Papa pásase ao independentismo supremacista

Joan Planellas Barnosell, cura independentista de Jafre, acaba de ser nomeado Arcebispo de Tarragona. Para todos os efectos protocolarios e executivos, un primado das Españas, que é o rango que lle corresponde á Sede de Tarragona -segundo unha moi remota tradición confirmada polo Papa León XIII, cuxo mandato, o que facía o número 256, durou nada menos que 25 anos, entre 1878 e 1903-.

A designación do Papa Bergoglio causou estupor, non só en Catalunya, onde acumulara o engadido de non grato entre a freguesía do lazo amarelo, moi encabuxada cos seus anteriores nomeamentos de purpurados, ningún deles de orixe catalá- dous valencianos, un aragonés e un mallorquino no seu recente haber- que mostraban unha predisposición cara á neutralidade militante no vidrioso tema do procés, que agora se crebou radicalmente ao escoller a un militante independentista como pastor dun país que toma nota do xiro do pontífice e da súa nova actitude en leste e outros temas de vidrioso contido, como o traslado da momia do Ditador Franco a unha nova e definitiva localización e, sobre todo, as propiedades que a Igrexa católica española ha rexistrado como propias en numerosos pobos de España para escandalazo de todos os fregueses católicos e non católicos.

Fai tan só unha semana o mesmo Papa Francisco anunciou que tiña serias dúbidas dunha nova visita ao noso país, que todos interpretamos como unha nova presión ao Goberno Socialista para que non derrogue o Concordato vixente que, como todo o mundo sabe, mantén ao Estado laico español como unha colonia do Estado Vaticano, non só no relixioso, senón, sobre todo, en o aspecto terreal, onde as vantaxes fiscais e as cotas no IRPF da Igrexa católica son tan escandalosamente inasumibles en pleno século XXI que xa ninguén espera que un Goberno digno poida, nun futuro próximo, seguir manténdoas sen que se lle caia a cara de vergoña constitucional.

A Deus o que é Deus, e ao César o que é do César, dixo o que máis sabe, e se iso non gusta ao actual pastor da Igrexa católica pois que lle imos a facer! O que non vale é iso de facer política co espiritual, especialmente cando moitos cataláns estamos a tentar recompoñer a convivencia que desgraciadamente perdemos.

Por tanto, se non procede nomear só bispos non cataláns en Catalunya, tampouco o é mesturar a un destacadísimo e sectario activista político, como o é o ata agora cura Planelles, co único fin de desestabilizar a un país, aproveitándose de que este cometeu o vergonzante erro durante moitos séculos da súa historia de defender a Roma e ao seu papado coa comuñón da Cruz e a espada. Cantos mortos propios e alleos custounos esa alianza; e agora, que é o que quere o Vaticano? Manter os seus privilexios custe o que custe?

Santidade, métao na cabeza, iso xa é o pasado e o que toca é volver ás orixes. Así que, fáganos o favor de reflexionar sobre a decisión tomada.

Este artigo publicouse orixinalmente en catalunyapress.es