​Os partidos políticos cortan as cabezas dos seus "inimigos"

Os novos líderes dos partidos políticos tradicionais queren montarse ao seu gusto as listas das próximas eleccións. Iso é normal, o que ocorre é que a maioría, por non dicir todos, pensa que os partidos son da súa propiedade e cando entran, o primeiro que fan é cargarse ás persoas que deron apoio ao anterior dirixente, coma se ese fose o seu inimigo. É lóxico? Ás persoas tenllas en conta pola súa valía profesional e política, non por pertencer a tal ou cal "familia", iso non é lícito, nin moito menos ético.

Na política española hai demasiados exterminadores, vengadores e revanchistas de causas persoais que cando collen o poder utilízano para machucar aos que non están "con eles". "Algunhas persoas non entenderon que a terra vira ao redor do sol, non delas", dicía Mafalda.

Na confección das listas ás eleccións xerais e, xa de paso, as europeas, a "limpeza" de nomes foi moi importante en todas as formacións. Esta toma de decisión poderíase considerar como un varrido en toda regra.

Esta operación de limpeza de "adversarios" non foi dun só partido, non, aquí só líbranse as formacións que concorren por primeira vez.

A primeira criba foi levada a cabo por Podemos, con escisións incluídas, como o caso de Errejón. Como xa falamos bastante delas, deixarémolo aí. Despois colleu o "machete" o PP de Pablo Casado, fillo político de Aznar, quen cando gañou as primarias, para tranquilizar os ánimos manifestou: "Díxeno desde o primeiro día. Se eu gaño, ninguén perde". Oito meses despois, cargouse a todos os que non pensaban como el. Dun machadazo eliminou aos marianistas, sorayistas e ata aos fieis a Cospedal, que lle apoiou fronte a Sáenz de Santamaría. Debeu pensar que Aznar non paga a traidores.

Casado, para contentar aos seus amigos, eses que lle apoiaron no camiño ata chegar a dirixir o PP, hase fumigado a máis da metade do seu partido sen tremerlle o pulso. Como os números non enganan, só de 10 de 52 cabezas de lista repiten. Dos novos que encabezan as listas hai uns cuantos que non foron acollidos de bo grado polos seus territoriais, caso de Catalunya e a Comunidad de Madrid.

Pedro Sánchez tamén fixo das súas en canto a quitarse do medio a uns cuantos das listas. Chama a atención o caso de Soraya Rodríguez, unha gran política. O problema é que en máis dunha ocasión non estivo de acordo con algunhas decisións do líder socialista. Se a iso engádeselle, ademais, que é persoa de confianza de Rubalcaba, agora sen poder, foille moi fácil deixala fóra da lista. O que ocorre é que Cidadáns andaba detrás e incorporouna como independente á súa lista das europeas. Boa fichaxe, coñece perfectamente os mecanismos do Parlamento Europeo. Non é o único caso, aí están outros nomes como Pepe Branco, Antonio Hernando, José Enrique Serrano ou Antonio Pradas e José María Barreda, que os deu por amortizados.

En Cidadáns, partido novo en contra do que dicía, fóronse a pescar a augas doutras formacións, como é coñecido. Iso implica que algúns dos seus homes que ata agora eran da súa confianza, baixasen algúns postos.

En Catalunya, o caso máis clamoroso é a limpeza realizada polo PdCAT, que se cargou aos seus políticos máis moderados e con experiencia, caso de Carles Campuzano e Jordi Xuclà.

Toda esta limpeza de políticos vén demostrar que non fai falta ser bo, senón ser amigo do que manda.

"Os partidos políticos cortan as cabezas dos seus "inimigos"" publicouse inicialmente en catalunyapress.es