Non por tentar converter as debilidades en fortalezas e tratar, reiteradamente, de desacreditar e desprestixiar aos que denuncian os puntos débiles da sanidade galega, as autoridades

sanitarias van conseguir enganar á cidadanía. Os galegos e as galegas saben perfectamente que a súa Sistema Sanitario Público está na peor situación dos últimos anos. E sábeno porque o sofren e padéceno a diario, a pesar de que recoñecen o gran esforzo que realizan todos os profesionais, grazas ao cal o noso sistema sanitario aínda goza dun prestixio do que presumen agora os políticos no goberno.

E estes políticos e xestores sanitarios, que descualifican e tentan acalar ao mensaxeiro, son os mesmos que tentan convencernos de que a única causa desta deterioración é a falta de Médicos para contratar e que, diso, eles non son responsables.

A súa afirmación é completamente falsa, como se demostra o feito de que cada vez que se convocan oposicións preséntanse moitos máis candidatos que prazas convocadas e nunca hai interinidades convocadas que queden vacantes. E se neste momento poden faltar médicos é porque os médicos galegos han tido que emigrar a outros lugares en busca dunhas condicións laborais dignas que aquí se lles denega. Os responsables da Consellería e do goberno galego terían que preguntarse por que no País Vasco, por exemplo, non teñen esas dificultades para conseguir os facultativos que necesitan. Ata o momento, tampouco se lles oíu facer autocrítica pola política suicida de xubilacións forzosas aos 65 anos levada a cabo nos últimos anos sen garantir a substitución xeracional.

Ademais, a deterioración non só afecta á Atención Primaria, aos PACs ou ao Servizo de Urxencias do Clínico de Santiago. Afecta a toda a atención sanitaria de Galicia: Primaria e Especializada. E se non se produciron conflitos deste tipo nos Servizos dos Hospitais é, sinxelamente, porque unha boa parte dos Xefes de Servizo hospitalarios foron nomeados por sistemas totalmente arbitrarios (como confirmaron distintas sentenzas) polos actuais gobernantes aos que deben fidelidade.

O que provocou que o Sergas estea sumido nesta grave crise foron as políticas totalmente equivocadas levadas a cabo polos tres últimos responsables da Consellería de Sanidade de la Xunta (Farjas, Mosquera e Almuiña). Nestes últimos anos seguiron unha política cuns intereses totalmente contrarios aos dos pacientes, ao non consideralos como o centro do sistema sanitario e non saber, ou querido, deseñar unha estrutura e unha organización ao servizo das súas auténticas necesidades.

E, aínda que consideramos que a creación dunha Comisión para elaborar un novo modelo de Atención Primaria é unha farsa que pretende distraer a atención para facernos crer que se fai moito para, ao final, non facer nada, desde a Asociación Batas Brancas imos participar coas nosas propostas, achegando a nosa visión sobre as medidas que deberían tomarse para mellorar a situación sanitaria de Galicia:

1.- Derrogación do Decreto de creación das estruturas de xestión integrada das áreas de saúde (EOXI) así como das modificacións que fixeron na Lei de Saúde de 2008 e que entrou en vigor no principio do ano. Non hai que esquecer que esas modificacións amplían e dan cobertura normativa á política sanitaria que vén levando a cabo Feijoo desde 2009 e que conduciron á supresión da catro Áreas Sanitarias dos Hospitais Comarcais do Salnés, O Barco, A Mariña e Monforte, cuxos hospitais teñen agora total dependencia dos hospitais centrais e han reafirmando a completa dependencia hospitalaria da Atención Primaria. Xa o dixemos no seu momento, a eliminación dos orzamentos e estruturas directivas dos distintos centros de gasto e a súa centralización nunha macro estrutura hospitalaria non supoñía ningunha mellora, senón todo o contrario, como a realidade ha terminando demostrando.

2.- Cambios na normativa sobre provisión de postos directivos e de xefaturas de servizo e sección dos centros do Sergas, que aposten pola profesionalización da xestión (en lugar da politización actual) e garantan que a elección dos responsables dos servizos fágase con criterios de igualdade, mérito e capacidade e non pola afinidade ou sintonía cos xestores do centro e políticos gobernantes. Só directivos e mandos intermedios independentes, con capacidades e coñecementos e respectados por todos, poden liderar este cambio.

3.- Deseño dunha nova política de recursos humanos. Talvez sexa leste o punto máis débil que ten o noso sistema de saúde. Os sanitarios son traballadores altamente cualificados e son o principal valor do sistema de saúde. E mentres non se lles valore na súa xusta medida (formas e tipos de contratación, modos de fidelización e incentivación, transparencia, imparcialidade, participación, respecto, consideración, etc.) non haberá unha boa atención sanitaria e o Sergas nunca será unha organización de excelencia.

4.- Dotación orzamentaria acorde ás necesidades reais de persoal e de recursos materiais e técnicos en todos os niveis asistenciais.

5.- Concienciación plena de que a atención primaria é a porta de entrada ao sistema e o eixo sobre o que debe pilotar a asistencia a todos os pacientes. Se falla este primeiro nivel, o seu fallo repercutirá en todo o sistema. Por iso, non pode ser a irmá pobre; ten que ser a irmá maior.

6.- Simplificar e adelgazar as estruturas directivas e de xestión. Como é posible que, en Galicia, haxa máis de 250 médicos dedicados a tarefas administrativas e de xestión e non á atención directa dos enfermos?

7.- Reversión de privatizacións e asistencias prestadas por medios alleos, incluíndo os organismos de xestión pública existentes na Consellería. Nunca existira tal obsesión privatizadora no sistema como nestes últimos anos.

8.- Redimensionamiento dos persoais e mellora da súa eficiencia, con medidas tales como:

- Eliminar a burocracia nos actos asistenciais, simplificando e promovendo a humanización na atención directa.

- Redeseñar as xornadas: quendas, horarios, gardas, etc.

- Estudar con seriedade as cargas de traballo e redistribuír os recursos e efectivos. Acabar coas enormes bolsas de ineficiencia, evitando a ociosidad duns e a sobrecarga doutros.

- Deixar de facer miles de actos totalmente innecesarios e que non achegan ningún valor engadido ao paciente.

Moitas destas medidas non necesitan de grupos de traballo para a súa implementación. Necesitan de dirixentes valentes, capaces, con coñecementos, respectados e innovadores, que saiban escoitar e que, desde logo, non se rodeen só de persoas afíns, sumisas e pouco críticas. Con iso, Galicia e o seu Sistema de Saúde poderán volver ser exemplo para o resto de Comunidades e resultar atractiva para todos os profesionais da saúde.

E, o que é máis importante, orgullo dunha poboación que nela ten o alicerce básico do seu estado de benestar.