​Goberno de cohabitación constitucional

Por moito que os de VOX esfórcense en camuflar o seu miserable programa sobre a violencia contra as mulleres, en base ao seu proxecto salvador para Andalucía, a un queda a imaxe na retina das fazañas das mandas que, semana tras semana, aparecen nos medios de comunicación, asolagándonos de noxo e vergoña.

Ata agora, que eu saiba, esas mandas están formadas unicamente por mamarrachos do xénero masculino -non existen manadas de mulleres- que dispoñen tras as súas fazañas dunha lexislación garantista e pusilánime que lles permite, como no caso dos Sanfermines, entrar e saír do cárcere cunha alegría que deixa á Xudicatura -polo menos a unha parte dela- ao pé dos cabalos da indignación da maioría feminina e feminista, pola súa transixencia e buenismo corporativo. E por se queda dúbida, aos homes que teñen sentido común nos cabrea aínda máis.

As mulleres, a miña nai, a de Vd. a súa muller e a miña, as fillas de ambos os… paréceme a min que están, deste estado de cousas, ata os mesmísimos ovarios. E non lles falta razón para desconfiar dunha sociedade tan machista como a nosa.

Pero claro, aos xerarcas de VOX iso impórtalles tres pementos, e polo que estamos a comprobar esta última semana, a as mulleres do PP e Cidadáns coméronselles lingua o gato ante o atropelo que está a piques de perpetrarse a conta das cadeiras de brazos de mando da Junta de Andalucía. A que esperan as Señoras Arrimadas e Levy para cantarlles a cana ás súas varoniles xefes? A que estes consomen tan monumental despropósito? E Cidadáns pensa que coa súa actual estratexia de tirar a pedra e esconder a man vai perdoar o seu electorado a infamia que van cometer?

E agora unha reflexión final: Se isto fose Alemaña, seguramente fai xa un par de semanas a Merkel Andaluza, supoñamos que se chama Susana, chamaría aos xefes de PP e Cidadáns, ou sexa Moreno e Marin, e ofrecéselles un goberno de cohabitación constitucional, aínda que só sexa porque entre os tres grandes partidos, cos seus incalificables erros políticos, conseguiron resucitar ao franquismo e as súas teimas sociais, na figura dun novo procreo que asusta xa a media Europa.

Súa é a culpa, e por tanto súa tamén debe ser a penitencia de gobernar xuntos e facelo ben, e se fracasan... convocar novos comicios.

'Goberno de cohabitación constitucional' é un artigo orixinal de catalunyapress.es