​Os Orzamentos Xerais do Estado e a xogada de ERC e Podemos

Algo se está cociñando na política española e Catalunya non é allea a iso. Moeda de cambio? Trueque. A permuta é unha operación normal, non é de agora senón de toda a vida, pero non se tentou cambiar, non interesa. Nalgunhas épocas encubríanse máis, agora non se esconden, nin disimula. Estamos nunha etapa na que aos políticos fáltalles talla, non física. "A política é a arte de disfrazar de interese xeral o interese particular", afirmaba Edmond Thiaudiére, escritor e filosofo francés.

Pedro Sánchez está desojando a margarida coa máis que posible non aprobación dos orzamentos: convoco ou non convoco as eleccións. Un día ameaza con facelas, outro di o contrario. Os partidos independentistas xa dixeron publicamente que non os votará. Podemos, ou mellor devandito, Pablo Igrexas, o aspirante a Maquiavelo, dá unha de cal e outra de area; é o seu momento estelar, o protagonista da película, non está disposto a perder o papel da súa vida.

A verdade é que a ningún dos partidos da esquerda e independentistas convéñenlles novos comicios, aínda que forzan a máquina ata límites perigosos. 

Só PP e Cidadáns piden cada día que Pedro Sánchez convóqueas, co desexo de beneficiarse da situación actual.

Este martes, en momentos diferentes, ERC e Podemos deron un paso máis e mostraron cales son as súas intencións, casualmente coincidentes: aprobar os Orzamentos Xerais do Estado coa promesa de que o PSC vote a favor dos orzamentos da Generalitat e do Concello de Barcelona, unha operación arriscada para os socialistas. É unha fórmula, din, que ERC pode vender ben aos seus militantes e votantes, ante o posible voto favorable aos orzamentos de Sánchez. É o trueque clásico: ti vótasme nisto e eu no outro. Así, os tres partidos saen gañando e, de paso, selan un pacto en España e en Catalunya, con apoios posibles nos futuros gobernos municipais, e a constitución dun tripartito en a Generalitat de Catalunya como se produciu nos gobernos de Maragall e Montilla, onde os republicanos causantes de máis dunha crise non sufriron desgaste e si o sufriu o PSC, aínda que se di que ERC aprendeu dos erros do pasado. As dificultades estarían, nesta ocasión, cos de Colau e Igrexas, que son os que poderían crear máis problemas pola súa falta de experiencia, o seu cambio de criterio e o seu tic autoritario. 

Dicía Winston Churchill que "un bo político é aquel que, tras ser comprado, segue sendo comprable".

A pregunta é está disposto Pedro Sánchez ao trueque? Din que si, con tal de seguir gobernando, aínda que os líderes territoriais do PSOE non estean de acordo co plan. Interésalle ao PSC o pacto? A Miquel Iceta, si, aínda que xa hai voces contrarias dentro do seu partido que non queren oír falar dun tripartito.

Como nas novelas, esta historia vai por capítulos, a pesar de que o cidadán está ata o moño do que está a suceder e, como dicía George C.Lichtenberg, "cando os que mandan perden a vergoña, os que obedecen perden o respecto". Iso tamén pode suceder.

'Os Orzamentos Xerais do Estado e a xogada de ERC e Podemos' é un artigo orixinal de catalunyapress.es