​O oitavo mandamento

A Igrexa católica e Romana herdou do Xudaísmo máis ortodoxo as chamadas Táboas da Lei que, segundo a Biblia, o profeta Moisés baixou do Monte Sinaí para, a continuación, tirarllas á cabeza aos seus descreídos compatriotas que xa comezaban a adorar a un Becerro de Ouro ás súas costas.

Eses mandatos divinos constitúen os chamados polos cristiáns Os Dez Mandamentos, que son de obrigado cumprimento para todos os que sexan crentes, incluídos os Altos funcionarios do Vaticano, como o é o Secretario de Estado o Cardeal Pietro Parolín.

‘Non dirás falsos testemuños nin mentirás’, di o oitavo mandamento. Un mandato claro e diáfano que debe aplicarse, Monseñor, tras romper cunha tradición milenaria que na súa casa, sede do representante de Deus na Terras, resúmese no titular que onte encabezaba a nosa opinión, ‘O Silencio da Igrexa’ sobre o aburrido tema : "A exhumación dun Ditador nun Estado constitucional laico".

Se o Cardeal Parolín di agora que non dixo o que si di que se dixo a Vicepresidenta Calvo e resulta que mentiu, pecaría gravemente contra o seu Deus, que tamén é o da dirixente socialista e de moitos dos seus correlixionarios. Non nos vale que o seu sexa só unha mera insinuación; é dicir: Un si, pero non. Algo parecido ao que lle escoitamos a a Señora Cospedal na súa postrer comunicado oficial sobre a última filtración de Villarejo.

Por certo, unha paréntese: colegas de ‘moncloa.com’, non mintades tampouco, e cambiarlle o nome ao voso diario chamándolle como lle corresponde: ‘villarejos.com’, vosa única fonte informativa polo momento. Ou se o preferides: ‘cloacasdelestado’.es. Todo sexa porque na liberdade de expresión todo o mundo temos o noso sitio real e sen camuflaxes.

Tras a pausa sigo. Volvendo á máis que sospeitosa mentirijilla do Cardeal Parolín e o seu incuestionable status de pecador, tamén debemos criticar con dureza a "exuberante verborrea" da dirixente política socialista Carmen Calvo, quen lonxe de seguir o máis que manido protocolo diplomático -que ata a República de Mongolia sábella de memoria e utiliza nas súas relacións co Vaticano, e que onte tentamos explicar nesta mesma localización do diario- quixo facer máis méritos dos debidos ante o seu Xefe na Terra, o Señor Sánchez Pérez-Castejón falando máis da conta e convertendo as medias palabras en verdades irrevogables, que, ás poucas horas, deixárona a ela e ao seu Goberno na máis embarazosa das posibles situacións.

E agora que toca facer?

- Primeiro, traballar máis e mellor para refacer o desaguisado diplomático falando menos.

- Segundo, nomear embaixador ante o Vaticano, para que na próxima reunión, se a hai, polo menos o Estado teña unha testemuña crible ante a comunidade internacional.

- Terceiro, exercer o mandato constitucional de que España é un estado laico, e aplicalo con todas as consecuencias.

- Cuarto, se a maioría está de acordo que o xeral Franco foi un Ditador, provocou unha guerra civil na que morreron un millón de mulleres, homes e nenos dun e outro bando contendente, e ademais represalió tras acabar a contenda a miles deles escondéndoos en fosas comúns, tómese a decisión, dunha maldita vez, de promulgar a lei que permita ao Goberno que sexa, de enviar ao máis estrito anonimato físico a este personaxe sinistro, sexa cal for a opinión da Familia Franco que ademais son ricos porque o seu avó así o quixo. Xa está ben de tantas contemplacións!

- E quinto. Señores políticos e xerarcas da Igrexa católica: deixen xa de fodernos coa figura de Franco, que xa bastante dano causou aos seus compatriotas.

Post-Data: Cardeal Parolín, lembre o oitavo mandamento e aplíquese a correspondente penitencia .A da egabrense Señora Calvo Poyato debe ser o cesamento inmediato da súa actividade en calquera misión de mediación ante o Vaticano. Fala demasiado.

(Egabrense: xentilicio dos nados en Cabra)

'O oitavo mandamento' é un artigo orixinal de catalunyapress.es