Pastoral italiana

Luis Moreno



Desiree mariottini lasexta

Desirée Mariottini, a nova asasinada en Roma (LaSexta)


A noticia ha convulsionado a Italia. E fíxoo pola fiereza e a depravación que rodearon ao suceso. Unha estudante de secundaria, Desirée Mariottini, de apenas 16 anos, foi asasinada hai uns días nunha casa abandonada e ocupada maiormente por inmigrantes irregulares e traficantes de droga, no céntrico barrio romano de San Lorenzo. Trátase dunha zona no corazón da Cidade Eterna, non lonxe da estación ferroviaria central de Termini e próxima á principal universidade romana da Sapienza.


A moza residente en Cisterna de Latina, un pobo ao sur da capital italiana, frecuentaba a zona onde habita a súa avoa e, aínda que desde o pasado agosto visitaba o Servizo para as Drogadiccións do sistema sanitario italiano, segundo parece a súa adicción leváballe en ocasións a ofrecer o seu corpo como mercadoría sexual para obter os seus chutes de estupefacientes. De acordo ás investigacións preliminares, a moza foi violada por varios homes e faleceu tras consumir un cóctel letal de metadona e heroína. Catro inmigrantes africanos de cor, tres deles ilegais, foron detidos.


Como non podía ser menos, o ministro do Interior, Matteo Salvini, auténtico líder político do actual goberno de coalición entre o seu partido (Liga) e o Movemento Cinque Stelle (M5S) de Luigi dei Maio, acudiu solícito ao lugar dos feitos na súa calidade de responsable político da seguridade cidadá. Tan tenebroso suceso presentaba unhas características que o populista xenófobo e parafascista non podía desaproveitar.


As implicacións políticas e sociais deste desolador episodio convidan a diversas reflexións. Algunhas delas son como segue:


(1) O aproveitamento partidista do suceso por parte dos que proclaman que “primeiro son os italianos”, como sucede coa formación de Salvini, é imparable. Nunha sociedade como a italiana, onde a narrativa do perigo inherente á inmigración descontrolada pasou a monopolizar o discurso político nacional, o suceso non fai senón aumentar a atención cidadá cara ao denominado “perigo exterior”. Quen non o entenden así, e tratan de articular unha mensaxe alternativa de ‘buenismo’, como algúns representantes da denominada ‘radical elegante’ esquerdista, están en claro retroceso nas preferencias electorais. Son simplemente vistos como partidarios ou corresponsables, aínda involuntarios, dunha situación indeseada de inmigrantes “nullafacenti” (haraganes) sen un futuro de incorporación normalizada na sociedade italiana.


Segundo últimas sondaxes, a Liga obtería un 30,4% de votos e o M5S o 29,1%. Ambos os partidos de goberno suman practicamente un 60 % de apoio electoral. O principal partido de oposición, o Partido Democrático do anterior primeiro ministro Matteo Renzi, alcanza o 17,5% e Forza Italia de Berlusconi queda lonxe cun 7,5%.


Paradoxalmente, o partido de Salvini, denominábase ata hai pouco Liga Nord, e era unha formación que solicitaba implantación electoral nas rexións setentrionais italianas. Agora faio en toda a península transalpina. Hai algúns anos mesmo flirteaba coa secesión de Padania do estado italiano. Agora co manexo de recursos políticos e institucionais no centro da administración italiana tales veleidades independentistas han pasado a mellor vida.


Pola súa banda o M5S, ao cal algúns opinadores diletantes aínda seguen considerando de esquerdas, pugnou por incrementar a súa transversalidade política en todo o espectro político. A súa popularidade atrae votos descontentos de todas as cores antisistémicos. E iso inclúe unha boa parte daqueles electores descontentos coa situación inmigratoria.


(2) O debate en Italia encónase tras o suceso da moza Mariottini, o cal se suma a outros incidentes anteriores de odio racial como o episodio dos disparos a un inmigrante negro, a agresión a unha deportista italiana de cor, ou con argumentacións subidas de ton respecto a as causas da criminalidade ou a prostitución. As acusacións dalgúns políticos e gacetilleros mediáticos no país onde xurdiu historicamente o fascismo son preocupantes. Non faltan, con todo, iniciativas para a xestión da inmigración. A xornalista e reporteira Milena Gabanelli vén insistindo desde hai tempo na conveniencia de que se organizase metódica e racionalmente a acollida aos inmigrantes en chan transalpino. A tal fin, e ademais dos labores de rexistro e sistematización, propoñía a reutilización de vellos cuarteis e outras residencias inutilizadas para ofrecer non soamente unha estancia digna e normalizada aos inmigrantes, senón servizos de instrución entre os que se incluían o ensino da lingua do país do seu destino final. Lémbrese que agora a Comisión Europea propón o pago de 6000 euros por cada por migrante acollido para os países fóra da UE que aceptasen voluntariamente asumir a xestión dos recentemente chegados.


Convén lembrar que a circulación libre de persoas entre Europa e o resto do mundo está suxeita ás normas internacionais, non ás consideracións circunstanciais dos estados membros. E desde logo o perigo do racismo e o conflito social está sempre latente. Algo moi sensible nun país como Italia cuxa experiencia fascista amparounos coas súas infames leis raciais de 1938-40.


(3) O tratamento informativo da morte de Mariottini expón outra realidade non menos convulsa de carácter xeral no noso mundo globalizado, cal é a crecente manipulación informativa dos feitos informativos a fin de lexitimar posicións interesadas ou dispares. Algúns xornais ‘serios’ de orientación izquierdosa apresuráronse a dar conta da reacción espontánea dalgúns colaboradores do Centro Social no Barrio de San Lorenzo ao que acudiu Salvini, e o cales lle botaron en cara que era un ‘chacal’ en referencia á súa voracidade por aproveitarse politicamente de tan luctuoso suceso. Pero ocultaron que outros veciños de San Lorenzo, tamén espontaneamente, aplaudiron ao ministro do Interior e gritábanlle que “estaban con el”. Fixérono cando lles prometeu que se comprometía a entrar coa escavadora para eliminar o degrado e incuria de edificios ocupados e onde se distribúe droga, como no que morreu a moza, e que segundo Salvini, superan o centenar en Roma.


A sintonía dalgúns veciños respecto a as palabras ‘salvadoras’ do líder liguista non debería ser ocultada nos influentes medios de comunicación, os cales están lexitimados a loitar contra o perigo de personaxes como Salvini, pero sen ocultar a verdade. E é ás fake news e á desinformación auspiciada por populistas e demagogos non lla combate con similares prácticas de manipulación informativa que esconde datos e favorece a masaxe mediática interesada. O dano para a credibilidade do xornalismo comprometido coa información verificada é demoledor nun mundo onde cada cal parece fabricarse as noticias ao seu gusto e conveniencia.


Concluímos facendo referencia ao excelente libro do recentemente malogrado novelista, Philip Roth. O seu libro “American Pastoral” daba conta dunha historia de ficción --crible e homologada á situación que aquí describimos-- que versaba sobre a destrución do ‘soño americano’, e que se ilustraba na historia dunha moza inmersa nunha espiral de alienación autodestructiva. No barrio De San Lorenzo romano algo parecido exemplificouse coa tráxica morte dunha moza drogadicta.

Sen comentarios

Escribe o teu comentario




He leído y acepto la política de privacidad

No está permitido verter comentarios contrarios a la ley o injuriantes. Nos reservamos el derecho a eliminar los comentarios que consideremos fuera de tema.

Máis opinión
Opinadores

Galiciapress
Praza da Quintana, 3; 15704 Santiago de Compostela
Tlf (34)678803735

redaccion@galiciapress.es o direccion@galiciapress.es
RESERVADOS TODOS OS DEREITOS. EDITADO POR POMBA PRESS,S.L.
Aviso legal - Política de Cookies - Política de Privacidade - Configuración de cookies - Consello editorial - Publicidade
Powered by Bigpress
CLABE