Os efectos colaterais das "fusións en quente" dalgúns partidos que viñan á política cun pano e un bote de Don limpo para deixar como a patena a política española xa se están empezando a se visualizar. Democracia desde as bases, consultas cada dúas por tres aos militantes -agora inscritos- e elección directa dos seus dirixentes. Como na pel de touro, aí prodúcense episodios de refachos de vento tremendos, que varreron todas esas promesas.

Podemos, o partido salvador dos valores laicos desta España católica, apostólica, "romana" e corrupta, quedouse en nada de nada, ou mellor devandito imbuíronse dos vicios que eles tanto criticaron.

A decepción da sociedade española foi das que fan época; a esperanza branca desmoronouse. Só importa ocupar un cargo, ben pagado -a redución de soldos, xa non importa tanto-, as eleccións dos líderes, un conto camuflado con votacións, minoritarias, dos inscritos e ás executivas só entran os amigos e o persoal obediente. É o modelo bolivariano que tanto coñece Pablo Iglesias-a copia mala do ferrolán-, Juan Carlos Moedeiro –o estalinista-, Pablo Echenique -o arxentino conta chistes- e a súa cuadrilla. Todo un elenco de dirixentes, sen experiencia política, pero con grandes aspiracións de poder.

Agora, os comunistas de Garzón -a esperanza branca do comunismo español- manifestan a súa intención de propiciar a confluencia con Podemos para sobrevivir no panorama parlamentario e suxire que o partido desapareza e se dilúa dentro de Podemos. Unha decisión que non caeu nada ben entre os vellos comunistas. Non lles gusta a operación. Outros din que é a maneira de facerse con Podemos e que sexan estes, as estruturas dosde Pablo, os que se extingan. Non lles falta razón se miramos o que sucedeu en Catalunya, onde Domènech e compañía enterraron a Podemos.

Agora vén a segunda parte coas eleccións municipais: ICV, co beneplácito de Domènech, absorberá a Podemos, por aquilo de que os podemitas, na inmensa maioría das poboacións, non dispoñen de sedes e eles si. E estes saben latín na política de escarceo. Ademais, os "inscritos" que viñan de ICV -os aproveitados políticos- , agora percorrerán o camiño inverso. Ao final, son os mesmos, con nomes distintos: a gran familia comunista.

Non se pode perder de vista que todas as cúpulas dos partidos políticos manexan aos seus respectivos partidos como máis lles convén, iso si, todo moi democrático: votacións e participación controladas, "o que se mova, non sae na foto", frase de Alfonso Guerra que segue tendo vixencia en pleno século XXI. Os próximos días seguirán deixando asombrados a máis dun polas manobras na escuridade que se está xestando en España, pero abrigo nesta Catalunya, feudo de Domènech e os seus amigos, grazas á súa relación de amizade con Pablo Iglesias.