Pero Quen paga este convite?

Varios colegas de aquí e de alá pregúntanse de onde sae tanto diñeiro para pagar casas con tres mil metros de xardín, comidas, viaxes ao estranxeiro, multas e fianzas, ademais de márketing, cartelería e ata uns cuantos centos de urnas vindas do afastado oriente pero, de momento, ninguén sabe contestar a unha pregunta tan sinxela.

Unha pensa, entón, que os servizos secretos dun país medianamente serio xa a habería responder fai xa bastante tempo. Pero os nosos, os do Reino de España, ou saben e calan, ou son rematadamente malos e non acertan a entender como llas gastan os da súa contorna e por tanto non serven absolutamente para nada.

Este luns o Xuíz Llarena meteulle 60.000 euros de fianza á co-lideresa de Esquerra Marta Rovira; poucos minutos despois, a ANC puxo a pasta sobre a mesa, coma se a cantidade fose puro solto para a organización que, polo que se ve e polo que se intúe, ten máis diñeiro escondido que os Botín nas súas caixas fortes e é máis xenerosa cos da súa corda que os culés co portugués André Gomes.

A viaxe de Anna Gabriel a Venezuela? A  Suíza intúese que foi para recoller fondos solidarios coa súa causa e que logo, tras ver a residencia na que se pega a gran vida o fuxido Urdangarin, darlle plantón ao Xuíz do Supremo que quere interrogala e quedar na terra de Guillermo Tell.

Veremos que pasa nas próximas horas, pero este asunto pinta a unha versión feminina da tocata e fuga de Puigdemont, Opus número dous, dirixida, iso si, por outro agudo letrado próximo a ETA con minutas de 600 euros á hora.

Se algún día, por unha desas casualidades científicas -que non políticas, nin moito menos relixiosas- descubrísese o chafariz que fornece gasolina ao bólido que conduce o procés a Ítaca, é máis que probable que as augas volvesen á súa canle e que todos puidésemos poñernos a reflexionar sobre como nos comportamos cos nosos concidadáns, e con iso pescudásemos cal é a causa de tanta desgraza e o como poder terminar con ela.

Se iso sucedese, oxalá que unha nova Madame Curie sexa a que nos consiga sacar do apuro e descúbranos cal é a orixe de todos os nosos males. Entón, seguro que todo retornaría a ser marabilloso e Catalunya volvería ser rica e plena, como di a canción que sempre nos uniu.

Mentres tanto segue a pregunta no aire, pero quen paga este convite...?

Artigo orixinal publicado en catalunyapress.es