Toni Comín

Os dous Tonis, Comín e Cantou volven ser noticia, é o que buscan na súa acaecer diario.

A función do bo político debería volver recuperar o rigor, a pulcritude que tivo noutros tempos non tan afastados. Non serve xa que os dirixentes rodéense de estómagos agradecidos.

Suceda o que suceda, Puigdemont e Comín van terminar o ano mellor do que o empezaron. O que lles esperan aos dous políticos fuxidos neste 2020 é cousa da xustiza e da política.

A sentenza do TJUE permite a Puigdemont e Comín recoller as súas actas de europarlamentarios. O mesmo poderá facer Junqueras. Iso non implica que se anule o xuízo, que o dúo “belga” volva a Catalunya e que Junqueras salga á rúa. A sentenza non vai diso.

Coa marcha de máis de 5.000 empresas e as perspectivas económicas, o que pretende Toni Comín é afundir máis á Catalunya que di defender.

Hai persoas que teñen a habilidade de manterse na vida política suceda o que suceda.

Teño ao fuxido Toni Comín por un cambia-chaquetas incurable e sóame raro que se deixe gravar involuntariamente as mensaxes que lle envíe o seu xa único protector, o propio Puigdemont.

Toni Comín, o exconseller de sanidade fuxido a Bruxelas, cada día solta algunha frase lapidaria, para seguir estando presente nos medios de comunicación.