Os dous Tonis, Comín e Cantó volven ser noticia, é o que buscan na súa acaecer diario. Que os medios de comunicación publiquen as súas impresións, comentarios ou parvadas múltiples, encántalles. Considéranse o centro do Universo e sen eles nada brilla. Son dúas auténticas estrelas con carreiras políticas paralelas aínda que aparezan ideológicamente contrapostos.

Toni Cantou

Toni Cantó (EP)

Cantou decatábase este domingo da noticia de que os xuíces lle sacaban das listas do PP ao infrinxir a lei: empadroouse despois do prazo permitido para poder votar ou formar parte nunhas listas electorais. Claro, non lle gustou nin un pelo a decisión, con todo, seguirá facendo campaña para os seus novos "compañeiros" ideolóxicos. Pode estar tranquilo o actor metido a político, xa lle buscarán traballo ben remunerado, e non precisamente nunha obra teatral…

O outro artista, Comín, saltaba á escena mediática en plena negociación de JXCat e ERC para formar goberno -isto parece o parto da burra-, como vicepresidente do Consell per a Republica a meter baza coa gran proposta de que o chiringuito de Puigdemont e el mesmo como o seu voceiro, poñerán en marcha ao longo deste ano unha “rede diplomática” propia formada por cónsules honorarios co obxectivo de internacionalizar o proceso independentista, coma se non desen xa bastante a lata. O que non explica é de onde van sacar os euros para manter a “rede paralela”. Espera que a pague a Generalitat? Ou os cónsules honorarios van ser os presidentes dos casais cataláns no exterior? Se é así, tamén os pagan o goberno catalán ou o que é o mesmo, saen de todos os petos dos cidadáns de Catalunya... Un acto totalmente caciquil e antidemocrático teniendo en cuenta que se celebraron unhas eleccións, que elixiron ás súas representes para formar as institucións democráticas e que agora os dous fuxidos, para non perder poder, sacan de novo o proxecto que pensan vai poder ser o instrumento de presión constante contra ERC e en consecuencia contra o presidente da Generalitat agora que este estará en mans dos republicanos. A penúltima xogada de Puigdemont para desestabilizar.

A pregunta que se fan moitos é quen elixiu ao Consell per a Republica? Un órgano ficticio, ditatorial ou sinxelamente unha escena da obra de Puigdemont? Unha situación realmente Kafkiana nuns tempos nos que as enerxías hai que dedicalas ao que é prioritario: o Covid e as súas consecuencias. O demais é só desviar a atención e defender os seus intereses persoais, que é o que realmente está pasado Interésanlles as persoas? Está claro que non, ou, mellor devandito, só eles. Dicía Kafka que “reflexionar serena, moi serenamente, é mellor que tomar decisións desesperadas”.

Así que o dúo dos Tonis non se resignan ao seu papel de secundones nunha obra onde eles queren seguir sendo os protagonistas. Dous escenarios: Madrid e Catalunya, cun denominador común; seguir chupando do bote, aínda que para iso teñan un bo número de chaquetas no armario para poñerse a que mellor conveña en cada momento.