Din que hai persoas que nacen cunha estrela e outros que nacen estrelados por moito esforzo que fagan. Están predestinadas as persoas?, Dicía Henri Frédéic Amiel, filósofo moralista, que “o destino ten dúas formas de esmagarnos: rexeitando os nosos desexos ou cumpríndoos”. A última afirmación débella aplicar Carles Puigdemont, que o “destinado” tróuxolle -grazas a ERC- a súa entrada no Parlamento Europeo, o mesmo que a Toni Comín, que os dous forman o dúo de Bruxelas.

Ten o seu intríngulis que despois de que Puigdemont tomase as de Villadiego cando intuía que a súa próxima morada podía ser unha cela reducida -deixando ao vicepresidente do seu goberno, Oriol Junqueras, ao pé da xustiza, sen intención de marcharse de Catalunya-, sexa agora ERC -polas súas negociacións e abstención para que Pedro Sánchez sexa investido presidente do goberno- a que se beneficie das peticións dos republicanos pola súa postura. “A sorte é unha frecha lanzada que facer branco no que menos a espera”, dicía Konrad Adenauer, que non fai falta presentalo.

Cando Puigdemont e Comín coñeceron a noticia pola que o Tribunal de Xustiza Europeo autorizáballes a recoller a acta de deputados, o primeiro que fixeron é ir recollela. Antes de contar coas súas acreditacións de señorías pasaron pola recepción para poder acceder ao recinto. Con esa credencial que é necesaria -para todas as persoas que non están acreditas- para poder entrar, fixéronse a foto coma se esa fose a súa acta/tarxeta de deputados. É igual, fíxolles a mesma ilusión que a un neno un xoguete novo.

O que vén agora é que os dous novos eurodeputados, con inmunidade pero non con impunidade, van recibir cada un de soldo -por canto tempo?- 7.000 euros aos que hai que sumar dietas, viaxes e outras prebendas. Iso si, as viaxes moi limitadas polo si ou polo non. É normal que os dous saltasen de alegría ante o premio gordo da lotería que lles tocaba . Algúns dirán que foron elixidos, pero esquécense de explicar que a súa presenza no listas –un en JxCAT e o outro en ERC- foron para conseguir a inmunidade, sabendo ao que se expoñían. Como nos xogos, sempre hai dous partes, a primeira coñécese e a segunda está por chegar... Sexa como sexa, de momento, non sabemos se con efecto retroactivo, o soldo van ter ata nova orde.

Así que a Puigdemont e á súa sombra belga trouxéronlles os reis o seu agasallo antes que ao resto dos nenos. Que o gocen, porque o xuíz Llanera, a pesar das presións que non explica, segue coa súa idea de activar a euroorden.

Suceda o que suceda, Puigdemont e Comín van terminar o ano mellor do que o empezaron. Poderán tomar as uvas con parte dos seus familiares, que se desprazarán ao frio e peculiar país e ata poderá brindar cos seus amigos flamencos que están encantados da vida...

O que lles esperan aos dous políticos fuxidos neste 2020 é cousa da xustiza e da política. Un inicio de ano cheo de sobresaltos e de medidas que poden resultar sorprendentes non só para eles, senón para o resto da cidadanía, que mira con asombro todas as cousas que están a suceder. Moitas das cales non se axusta ao sentido común e si á ilóxica da política.

Que nada lles amargue as uvas. Boa entrada de ano e gocen destes días, que pasan rapidamente.