Nestas últimas semanas producíronse unha serie de acontecementos a nivel internacional que puxeron en evidencia, por si houbese dúbidas, a íntima relación que existe entre a OTAN e o complexo industrial-militar estadounidense, que é o mesmo que dicir o Goberno dos Estados Unidos. Algo que o Secretario Xeral da OTAN, Mark Rutte, deixou moi claro coa súa mensaxe privada a Donald Trump antes do cume da OTAN nos Países Baixos: “Europa pagará ao grande e será a túa vitoria… Non foi fácil pero conseguimos que todos asinen o 5% do PIB en gasto militar… Algo que ningún outro presidente estadounidense conseguiu en décadas”.

Pero repasemos algúns feitos, aparentemente sen conexión, acaecidos nesta segunda quincena de xuño do 2025 e que foron preludio desta euforia otanista. Unhas semanas antes de que se celebrase o cume da OTAN, Israel, de forma aparentemente sorprendente -poida que para todos menos para os Estados Unidos- comezaba, o 13 de xuño, a chamada Operación León Nacente cun ataque a instalacións nucleares e militares iranos, xustificado como protesta pola “continua agresión do réxime iraniano”. Ataques que, días máis tarde, continuarían coa aviación israelí atacando a sede da IRIB (Radiodifusión da República Islámica de Irán). O domingo seguinte, 22 de xuño, sería Estados Unidos coa operación de nome Martelo de Medianoite, quen bombardee Irán cun ataque masivo contra tres centrais nucleares do país. A xustificación de “deter a ameaza que supón para o mundo o principal estado patrocinador do terrorismo”.

Finalmente, e de novo de forma unilateral, Donald Trump declaraba unha tregua que, con reticencias, aceptaría Israel. Cesaban así os bombardeos a un país soberano, acción que seria eloxiada polo Secretario Xeral da OTAN, Mark Rutte, “acción decisiva en Irán de Donald Trump, un home de forza e de paz”. Declaracións que non merecen o máis mínimo comentario, pois se explican por si soas.

Estados Unidos, Israel e, por suposto, a OTAN con estas operacións militares de agresión a un país soberano, deixaban en evidencia diante da comunidade internacional que, hoxe en día, o mundo está ameazado non só pola invasión a Ucraína senón tamén polo terrorismo que patrocina Irán, quen se suma a Rusia como inimigos de occidente. Unha ameaza á paz que debe ser derrotada militarmente e para que iso sexa posible, Occidente debe armar e amortajar os seus instrumentos de defensa. E, que mellor instrumento de defensa que a OTAN?

Casualmente esta organización militar ía celebrar, o 25 de xuño, osea, apenas tres días despois da operación León Nacente, un cume na que o tema central de debate, a “proposta dos Estados Unidos”, será que todos os seus membros comprométanse a elevar ao 5% do PIB o gasto en Defensa de agora ao 2035. Unha proposta lóxica tendo en conta os perigos que esconde a comunidade Occidental en particular e ao mundo en xeral.

Que a poderosa industria militar estadounidense sexa a gran beneficiada deste brutal incremento do gasto público en armamento é só unha anécdota fronte á realidade dun mundo e unha civilización cada vez máis ameazada, polo imperio do mal (Rusia), o fanatismo terrorista (Irán) e moitos outros inimigos que crecen como os cogomelos no outono. Que esta decisión vaia tamén a beneficiar a Donald Trump e as súas oligarcas, dado o fracaso dos aranceis, tampouco é relevante. O importante é garantila paz no mundo para o que é imprescindible armar e coas armas que nos venderá Estados Unidos.

Tampouco ten importancia que a Unión Europea convértase nun satélite dos Estados Unidos e que Donald Trump non desaproveite a ocasión para mostrar o seu desprezo para a mesma. Un Donald Trump para quen España, pola súa negativa a asumir o do 5% do PIB, “converteuse nun problema... Faremos que pague o dobre”. Finalizada o cume a prensa económica anuncia que, en liña coa euforia de Donald Trump, “lvos investidores celebran o novo obxectivo do 5% do PIB en gasto militar con subidas destacadas de empresas do sector”. A pregunta vén por si soa: cal será agora o país a bombardear pola OTAN? Outra vez Irán? Rusia? Corea do Norte? Venezuela?... China non, que é moi grande…de momento.