Pablo Iglesias lánzase a salvar Latinoamérica do Trumpismo

Din que a paciencia e a boa educación fan, en ocasións, parecer a algúns que son parvos, cando en realidade se trata de prudencia. Claro que, cando a alguén se lle enche o vaso de tanto aguantar, é hora de dicir o que se pensa, como está mandado. Nestes anos de hipocrisía, engano, salvadores da patria, trapelos, predicadores e gaioleiros, hai que denuncialos sen medo e explicándoo ben, para que se entenda.

O gran invento que foi no seu día Podemos resulta que foi unha empresa moi lucrativa para uns poucos, os que o dirixían e agora seguen dirixíndoo sen pestañear o máis mínimo. Eses dirixentes/caciques viñeron encherse os petos sen importarlles o máis mínimo os seus militantes e, por suposto, os seus votantes. Daqueles fundadores de Podemos, un grupo de amigos que querían cambiar o mundo: Pablo Iglesias, Juan Carlos Monedero, Íñigo Errejón, Carolina Bescansa e Luís Alegre. Deles, só queda Pablo Iglesias, o que dixo que se ía da política e nunca o fixo. Manexa os fíos na sombra, pondo por diante á súa muller, Irene Montero, e a Ione Belarra, deputada e pantalla pública de Unidas Podemos. O resto de fundadores están fóra e non falan nada ben do amo do casarío, Pablo Iglesias, o predicador cando toca ou macho alfa en demasiadas ocasións.

Luís Alegre, gran amigo no seu día de Igrexas, que terminou apartado do partido porque chegou a crer que a democracia interna existía —craso erro—, acusou a Pablo Iglesias de ser “un grupo de conspiradores que excluían a todas as persoas que non formasen parte da súa cuadrilla”. Igrexas non quería, e segue coa mesma estratexia, persoas que pensen; quere cortesáns que só levanten a voz para encomiar ao predicador. Podemos foi o gran fracaso da política española. O clan Igrexas repártese os cargos, como se está vendo. Pero como se financiou e séguese financiando Podemos, ou o que chaman agora Unidas Podemos, que é o mesmo? Para empoderar ás mulleres, a súa e a súa amiga Belarra.

Dicía José Luís Aranguren que “os valores morais pérdense sepultados polos económicos”, e iso é o que lles pasou ao macho alfa e ás dúas mulleres que ten a dereita e esquerda. O financiamento de Podemos nos seus inicios foi nada clara: Venezuela, Irán e outros países están baixo sospeita, uns máis claros que outros. O de Venezuela segue: o seu máximo conseguidor, Juan Carlos Monedero, sen estar en primeira fila, está na trastienda e fai de recadador para Podemos. E, como di un refrán popular, “o que reparte queda coa mellor parte”. Seguen visitando Venezuela, dando charlas favorables a Maduro e participando nos seus faladoiros maratonianos de adoctrinamiento que aburren até as ovellas.

En canto a Irán, estes días, o xulgado número 5 da Audiencia Nacional ha recibido certificación dos pagos dunha empresa de capital iraniano a Pablo Iglesias, que nesas datas era líder de Podemos e deputado no Congreso. Segundo o Sepblac (que presta auxilio aos órganos xudiciais, ao Ministerio Fiscal, á Policía Xudicial e aos órganos administrativos competentes), detectáronse 67 ingresos sospeitosos a 360 Global Media SL entre 2011 e 2015, e 23 transferencias a Pablo Iglesias. Mentres Igrexas era secretario xeral de Podemos e deputado, esta facturou á produtora 360 Global Media SL —responsable do seu programa en televisión Fort Apache, propiedade dunhas iraniana— cantidades que ían entre os 1.400 e 2.800 euros ao mes, segundo publica O Mundo.

A economía íalle (e segue na mesma liña) a Pablo Iglesias e algúns dos seus colegas que dá xenio. Máis aínda cando a súa entón xefa de prensa, Irene Montero, namoroulle (non era difícil facelo) e fixéronse parella, formando unha familia con tres fillos. Nese punto, cambiaron de vivenda: fóronse á zona dos ricos, comprar un casoplón. Descubriron que o diñeiro fai a vida máis agradable e que non hai que desprezalo. Aí seguen na súa vida cotiá, gañando pasta gansa.

Pablo Iglesias, con “doazóns de militantes”, foi montando algúns medios de comunicación, a súa TV, na que traballa xente moi nova como bolseiros aos que paga uns 200 euros ao mes. Un salario moi xusto, para criticar como critica ao capital. Ademais de todo iso, o PSOE buscoulle entretemento en medios públicos como tertuliano, previo pago, e tamén noutros medios de comunicación. O bar que montou e no que aparece pouco, montouno, para que? Algúns sospeitan o motivo. Bo xefe non é, porque os seus empregados se queixan de horarios longos e soldos curtos.

Nese armazón de exercer de xornalista, editor e salvador da verdade absoluta, agora resulta que quere dar o salto a México cunha expansión da súa canle Rede. Por certo, unha nutrida representación do seu partido asistiu á toma de posesión da súa presidenta (esa que insultou ao goberno e ao Rei) e, cunha suposta colleita popular, en poucos días logrou recadar máis de 100.000 euros. De verdade alguén llo cre? De onde procede ese diñeiro? El saberá, e outros sospeitamos a súa procedencia. Que pretende facer nese país? Ser o látigo do trumpismo mediático, que segundo el está a avanzar en América Latina. A súa canle de TV enfrontarase, segundo as súas palabras, á internacional mediática reaccionaria para liberar a Latinoamérica de Trump. E por que non de Rusia e China, que teñen metidas os seus partes alí? É que Pablo Iglesias é un defensor de todos os países, iso si, previo pago.

Segundo o Diario de Cuba, o expresidente do Goberno de España, José Luís Rodríguez Zapatero, quen segue sendo asesor/conselleiro de Nicolás Maduro e un dos seus principais defensores en Europa, manifestou o seu apoio á operación de expansión de Canle Rede, propiedade do exvicepresidente do Goberno de España, Pablo Iglesias. Como agradecemento e para que todos decátense, Igrexas escribiu en X: “É moi xeneroso por parte de José Luís Rodríguez Zapatero apoiar a un medio como o noso. O seu compromiso con América Latina volveuse a facer valer. Grazas, presidente”. Igrexas compartiu un vídeo de apoio do político, quen cualificaba o proxecto como “pluralismo informativo, defensa de voces progresistas, combate ante a desinformación”.

Escribía Ortega e Gasset que “ser da esquerda é, como ser da dereita, unha das infinitas maneiras que o home pode elixir para ser un imbécil: ambas, en efecto, son formas da hemiplejía moral”.

A verdade é que Pablo Iglesias, o multiplicador do diñeiro, o defensor da verdade e a pluralidade informativa que aplica na súa Canle Rede, é á vez un explotador de bolseiros e traballadores, e liquidador de compañeiros de partido. Unhas lumbreras que só pretenden gañar diñeiro sen importarlles a súa procedencia