Este ano cúmprense 175 anos desde que en 1849, a raíña Isabel II promulgase a Orde pola que se creaba o Guarderío Rural, co obxectivo de contribuír ao aseguramiento da paz e a orde nos campos. “Homes e Mulleres de bo criterio e prestixio entre as súas xentes, que coidarán como seu o que era dos demais e nos campos existe, pois non canto hai no campo é de todos”.

Na actualidade Garda Rurais coas súas especialidades de Caza, Pesca e Guardapesca Marítimo, son profesionais esenciais nos ámbitos nos que prestan os seus servizos. Desde depósitos de marisqueo até cotos de caza como exemplo, son os encargados de protexer os bens, fauna e medio “como seu”, exercendo un oficio tan vocacional como ás veces tan pouco coñecido e recoñecido.

Despois de 175 anos de existencia, tantos como a Garda Civil, esta profesión sufriu cambios, ás veces abusos e indiferenzas por parte das propias autoridades, que poden verse como unha decadencia e declive da figura. Nada máis lonxe do que poida parecer, resistiron ás vicisitudes dada a importancia do seu traballo de protección, seguridade e coidado da contorna rural que lles é propio, onde máis dificultades existen para a chegada dos convencionais corpos de seguridade existentes, sendo a miúdo os seus ollos no campo e no mar.

Hoxe como orgulloso Garda Rural habilitado aínda que non exerza, quero felicitar e pór en valor aos que son tamén os meus compañeiros e compañeiras, reivindicando e pondo en valor a súa figura no que estou seguro non será uns aniversarios calquera. A historia volverá ser xusta co gremio como xusta e necesaria foi a creación do Guarderío Rural en España.