Nos últimos meses han repuntado as agresións ao persoal de Seguridade Privada de maneira alarmante. O deixamento cara a estes profesionais por parte do Ministerio do Interior, unha Lexislación que non nos dá amparo, e o escaso valor que lle dá neste país á Seguridade Privada, propician que salga “barato” emprendela “a paus co Vixiante”.

Dá a sensación que cando saen á luz agresións como a de hai uns días no Hospital Universitario de Lugo cara a un membro de o equipo de seguridade ou a brutalidade das sufridas polos compañeiros do Hospital Montecelo en Pontevedra, son tomadas por a sociedade e os propios responsables en materia de Seguridade Privada como simples “gajes do oficio”. Non é que pidamos unha especial sensibilidade co noso oficio, pero é máis que palpable a necesidade de tomar conciencia e incentivar medidas que poñan en valor a figura de quen se encarga de velar pola seguridade de todos.

Cando analizamos en o seu conxunto a problemática de a agresións, nos atopamos con dúas carencias fundamentais e localizadas de as que os Organismos pouco ou nada queren falar e que son vitais para atallar en gran medida este tipo de condutas, protección xurídica e máis medios. As agresións sen un castigo acorde ao delito cometido, a total falta de medios de protección física e os continuos recortes de persoal, mesmo nos centros de traballo por esencia máis conflitivos, baseados unicamente en termos económicos, son os principais factores determinantes.

Desde a FTSP-USO reivindicamos un equilibrio lexislativo para desenvolver unha profesión que ao longo dos anos consolidouse como fundamental, con garantías e protección para quen a exercen.

Que o Goberno deixe tamén de andar “a paus co Vixiante”.