Illa presidente de Catalunya e Puigdemont foxe, mente e non entra na gaiola

Este 8 de agosto será un día que non se esquecerá en Catalunya,- tamén no resto de España-, na sesión de investidura do candidato Salvador Illa. Ao final, o líder socialista foi investido presidente da Generalitat de Catalunya co apoio do PSC, ERC e os Comúns, que sumaron 68 votos a favor, que representan a maioría absoluta. Mentres que os votos en contra, 66, viñeron de Junts, PP, Vox ,a CUP e Alianza Catalá.

Todos os días anteriores a esta xornada de investidura viñeron precedidos das declaracións, día si e outro tamén, de Puigdemont, e despois anunciaba que xa estaba camiño de Catalunya- seguro que xa levaba varios días en Catalunya-.  Na súa chegada, subiu ao escenario acompañado do seu avogado Gonzalo Boye e Jordi Turull, onde durante tres minutos soltou a súa arenga, logo baixou precipitadamente e só ver un instante para despois desaparecer por encantamento dos que lle cubrían.

Puigdemont, que se lle vía visiblemente nervioso, sen dar apertóns de mans aos asistentes ao acto, desaparecía do grupo de manifestantes que se dirixiron  cara á entrada do parque da Cidadela, onde está situado o Parlament de Catalunya, que estaba blindado polos Mossos d’Esquadra. Alí a expectación era máxima para ver si Puigdemont finalmente tentaría entrar no recinto. A tensión ía crecendo, os minutos pasaban e ás 9 en punto, como estaba marcado, o presidente da segunda institución de Catalunya anunciaba que se iniciaba a sesión de investidura. O ex presidente non ocupara o seu asento.

O reloxo seguía marcando o tempo, o suficiente para dar conta que Puigdemont marchouse de Barcelona, posiblemente nun maleteiro do coche, como fixo a primeira vez e incumprira, como tantas outras veces, o que prometera. Marchouse, non foi á sesión de investidura e encima deixou en ridículo aos Mossos d’Esquadra. Unha xogada perfecta que fixo as delicias dalgúns deputados de Junts, que afirmaban que por dúas veces escapouse. O que quere dicir que lle importa tres pepinos pór en ridículo á policía catalá e deixar ás institucións do seu país sendo o hazmerreir de todos. e copando titulares nos medios internacionais. Esa era a súa estratexia, montar o número e despois, cunha covardía tan evidente, deixalos a todos con tres palmos de nariz.

Moitas son as preguntas que suscita a fuxida de Puigdemont: Por que non detivérono antes de subir ao escenario? Algúns dirán que polas 10.000 persoas, segundo a Garda Urbana, No entanto hai fotos que demostran que percorreu unha rúa onde estaba aparcado o coche, até chegar ao momento de concentración, e podían habelo interceptado. Tampouco o fixeron cando saíu da concentración Estaba pactada a súa intervención pública e despois entregábase? Está todo acordado e foi a presenza e ausencia de Puigdemont toda unha montaxe? O que si está claro é que a situación foi esperpéntica, digna dunha obra de Val Inclán. Como era de esperar a frase favorita do fuxido foi: “volverémolo facer”. Aplícaa tamén ao seu compromiso coa mentira da que se fixo compañeira inseparable.

Ante ese panorama, que espera Puigdemont? Seguir tocándolle os narices a Pedro Sánchez a través do seu grupo parlamentario no Congreso, non dándolle soporte ás súas iniciativas, incluídos os orzamentos xerais. Mentres que en Catalunya o seu grupo fará o mesmo con Salvador Illa, o flamante presidente socialista cuxo partido volve ao goberno despois de 14 anos: primeiro presidente Pascual Maragall, despois José Montilla..

A pregunta é: Seguirá confiando o votante independentista en Puigdemont?. Iso de humillar lévao moi ben o ex president.