Despois da toma de posesión dos novos cargos da Consellería de Sanidade, queda o tema de buscar solucións aos múltiples problemas sanitarios. O diagnóstico está feito, débense aplicar medidas (mesmo “cirúrxicas”) que precisa o sistema. Entidades relacionadas que Defensa dá Sanidade Pública sempre dixemos que o orzamento necesario para manter un Sistema Sanitario do Primeiro Mundo debe ser do 25% do total para “gastar” en saúde. Isto é o que recomenda a OMS. Pero, escoitando as declaracións dos responsables, creo que é unha misión imposible. O novo conselleiro di que desde a Consellería de Sanidade “preténdese deixar concellos sen Pediatras”. Algo ao que non se atreveron os anteriores conselleiros. Este é un tema moi serio e que o PP non ten reparo xa en dicilo e facelo sen remorso ningún. Mandarán aos nenos ás cabeceiras de comarca para ser atendidos, co cal, o concepto de que a AP ten que ser accesible e próxima, pérdese por completo! Supón deixar sen atención pediátrica próxima a miles de menores, cuxas familias deberán desprazar quilómetros para recibir atención por pediatras que non coñecen aos nenos, ás súas familias, á comunidade onde residen, etc. e levan ao abandono da prevención e promoción de saúde, a non facer o Programa do Neno San, a non identificar as enfermidades graves, etc. Os médicos de familia non teñen unha formación regrada para atender á poboación infantil. As familias terán que percorrer moitos quilómetros para ser atendidos, recorrer a pediatras privados ou contratar seguros complementarios. A estratexia está clara: desmantelar, para favorecer á privada!

Tamén dixo que “temos que dar ás listas de espera unha importancia relativa, xa que o importante son os resultados que teñan esas listas na saúde dos pacientes”. Non fai falta ser un experto para saber que unha enfermidade non é o mesmo collela a tempo que pasados uns meses-anos; efectivamente, o importante é o resultado e evidentemente será moito peor se se trata máis tarde. Non está na idea dos responsables políticos resolver os problemas sanitarios. Por certo, no último informe de xuño a decembro do 2023 “as listas de espera aumentan en seis das sete áreas sanitarias”. O SERGAS vai pechar 780 camas nos hospitais galegos este verán, que son 115 máis que no verán anterior. Sen comentarios!

A última idea brillante da Consellería de Sanidade é buscar persoal médico “veraneante” para cubrir vacantes (o de pagar un soldo digno, eliminar a precariedade e a inestabilidade laboral, diso nin falan…): os médicos que “teñan unha segunda residencia no Barbanza e que poidan traballar no verán en centros de saúde da zona cubrirán as vacantes que se produzan na época estival”. De tolos!

Recéntemente o Sergas e os Colexios Médicos alcanzaron un acordo para aplicar o Sistema de Citas de AP. Ponse así fin a meses de conflito polo XIDE, que acabou nos tribunais. Por certo, todo isto, sen contar cos PSX que son a parte principal deste Sistema de Triaje.

O 23 de xuño, en Silleda, celebraranse os exercicios da fase de oposición do proceso selectivo para o ingreso na Categoría de Persoal Estatutario de Médico de Familia de AP. Aspiran 600 médicos e ofertan 271 prazas: como que non temos médicos? Deixan, de forma deliberada a 329 fóra, cando todos sabemos a falta que fan...que xestión é esta?

O PP no Consello Interterritorial do Sistema Nacional de Saúde (de todo o estado español) solicita que o Ministerio cometa unha ilegalidade, permitindo que os MIR que non finalizan o seu período de formación, “poidan traballar” no Sistema. #Kafkiano!

A Plataforma SOS Sanidade Pública de Galicia vén de elaborar un informe onde recolle 13 medidas para solucionar a problemática da Atención Sanitaria na Galicia: desde o aumento de orzamento, garantir a accesibilidade aos Centros de Saúde, ampliar a Carteira de Servizos para dar unha Atención Integral, combater a medicalización, políticas de persoal incentivadoras para todas as categorías, acabar coa precariedade e a inestabilidade laboral, mellorar a formación do persoal e avaliar as innovacións que se produciron nos últimos anos, etc.

Temos xestores da nada, sempre pondo escusas para non ter os medios: materiais e humanos necesarios, para que teñamos unha sanidade de calidade. Que pena!