Luís Montenegro líder de Alianza Democrática (AD), partido gañador dos comicios, afirmaba que non abrirá as portas do Goberno á ultradereita, que é un xesto que lle honra.

Diputados en las elecciones portuguesas — Deputados nas eleccións portuguesas

Debo recoñecer que sempre admirei aos nosos veciños/irmáns os portugueses que, nos últimos anos, sen facer ruído situáronse moi ben económica e socialmente: superaron a pandemia de COVID, a crise económica mellor que España, e sen facer espaventos, nin presumir de nada. Os portugueses son modestos e silenciosos, que non quere dicir que non sexan emprendedores, loitadores, unha sociedade acolledora e sobresalientes en moitos campos. Portugal, un país de conquistadores, de cultura, de economía boiante na actualidade soubo sempre saír con moita dignidade dos centos de problemas que tiveron ao longo da súa historia. Protagonizaron unha revolución, a dos caraveis, que converteu ao país nunha república, tras vencer ao ditador Antonio Oliveira Salazar. Fixérono coa intelixencia e a valentía dos que estaban cansados do réxime.

Este domingo Portugal celebraba as súas eleccións lexislativas adiantadas, nas que, tras a dimisión do seu primeiro ministro, o socialista António Costa - que gañara por maioría- os resultados parecían imprevisibles. Ao final gañou o centrodereita pola mínima e os ultras triplicaron os seus votos e reclaman entrar no Goberno.

A fragmentación da Asemblea da República manterase igual: 8 partidos (tres á dereita e cinco á esquerda). Sumadas, as formacións de esquerda non dan para formar goberno. Coñecido o resultado os dous grandes partidos pronunciáronse. O líder dos socialistas Pedro Nuno Santos manifestaba na súa primeira intervención que o PS será oposición e que non deixaría o liderado á ultradereita Chega. Anunciou que non obstaculizará a formación de goberno de Luís Montenegro, pero puntualizou que non será o soporte do Executivo. “O noso camiño comeza hoxe para recuperar aos descontentos”.

Pola súa banda, Luís Montenegro líder de Alianza Democrática (AD), partido gañador dos comicios, afirmaba que non abrirá as portas do Goberno á ultradereita, que é un xesto que lle honra. Insistiu en que “naturalmente cumprirei a miña palabra”.

O que se puido comprobar cos resultados destas eleccións son varias cousas, pero hai dúas moi significativas: Que o partido socialista portugués recoñeceu a súa derrota, aínda que sexa pola mínima, admítea e queda na oposición sen tentar rascar votos para facer co goberno. Dous, que Alianza Democrática deixou claro que non pactará coa ultradereita. Dúas actitudes políticas que son coherentes á hora de tomar decisións, sen aferrar ao poder, nun país que en moitas cousas pode dar leccións a España, como o demostraron en tantas ocasións, sen alardear diso.

Hai que lembrar a coherencia socialista portuguesa cando o seu primeiro ministro, Antonio Costa, dimitiu inmediatamente cando se lle relacionaba cunha trama de tráfico de influencias. Fíxoo sen esperar a ser xulgado. Despois resultou que non tivera nada que ver. O Ministerio Público de Portugal recoñeceu un erro na transcrición dunha escoita telefónica, confundindo ao ministro de Economía, António Costa Silva, co primeiro ministro, António Costa. Erro que lle custou a carreira política e non foi resarcido, senón que se retirou dando paso a outro candidato. Un xesto que moi poucos se aplican. Por iso Portugal tamén en política é un exemplo de coherencia e ética. Encómiase a actitude porque desgraciadamente son poucos os que recorren á dimisión cando a sombra da dúbida planea sobre eles.

Lembro a frase pronunciada polo primeiro ministro socialista portugués, Mário Soares, que no seu día dixo :“Despois do 25 de abril, Portugal era un país extraordinario. Fixemos de todo. Unímonos á Unión Europea, un gran xesto. Desenvolvemos unha inmensa política social. Tiñamos un servizo nacional de saúde gratuíto. Había respecto polos sindicatos de todo tipo. E o diálogo social entre sindicatos e empresas para lograr o acordo social. Todo isto sucedeu. Creamos un país que, até a crise, era un país extraordinario”. E podemos engadir que Portugal segue sendo un país extraordinario.