Como era previsible, a Comisión de Xustiza aprobaba este xoves a Lei de Amnistía, cos votos a favor do PSOE, ERC, Junts, Sumar, EH Bildu e o PNV. Conclúe deste xeito a primeira parte desta nova lei que traerá cola. Non terminan aquí os problemas, senón que é precisamente agora cando empezarán para o presidente do Goberno, Pedro Sánchez, e por tanto ao PSOE Valeralle a pena o sacrificio que someteu ao seu partido? Esa pregunta fanlla miles de militantes e votantes socialistas. O tempo será quen diga si foi bo ou non propor a Lei de Amnistía e o que iso representaba para os implicados en todo o armazón do procés.

A aprobación produciuse despois dun mes no que Junts deulle a estocada aos socialistas no Congreso ao non apoiar a Lei de Amnistía cando parecía que estaban de acordo. Tras as diversas reunións mantidas por socialistas cos enviados de Puigdemont que finalmente rabuñaron algunhas peticións máis que favorecen ao fuxido e aludindo ao informe preliminar - como ben di o seu nome non é o definitivo- da Comisión de Venecia sobre a amnistía e o dereito europeo e internacional para gardar as costas o Goberno de España.

O texto final pactado por socialistas e Junts modifica os dous delitos que preocupan a Carles Puigdemont e que lle impedían volver a España: o terrorismo e a traizón. Os cambios introducidos protexen moi ben ao expresidente respecto dos casos que se instrúen nos xulgados: Tsunami e Voloh.

Os socialistas seguen nese papel de suavizar o que poida opinar Europa, que están preocupados coa malversación e polos delitos de corrupción que son evidentes. Para curar en saúde, o texto definitivo apunta que “non se perdoará en ningún caso o enriquecemento persoal”, pero non fala da malversación de diñeiro público como se fixo en todo o procés Con que diñeiro sufragouse todo? Alguén terá que explicalo - os xuíces?-.

Os problemas van seguir: no Senado, cos partidos da oposición, os xuíces, Europa e sobre todo Junts que, ante o segundo triunfo fronte a Sánchez, hase envalentonado de xeito abondo. O partido de Puigdemont explicaba aos medios que, como avisara no seu día, todo aprobarase peza a peza, e evidentemente que cada unha delas terá o seu prezo. A seguinte, os orzamentos. Que pedirán a cambio, o referendo? Mentres os interlocutores socialistas botaban ao aire as campás dicindo que a lei ía servir para a “reconciliación” de Catalunya e en España, Turull nos baixos do limbo declaraba que esta lei non soluciona o conflito político entre Catalunya e o Estado, porque segundo as súas palabras, “o noso obxectivo de conseguir a independencia segue tan viva como o mesmo 1-0”.

A pesar das palabras de Turull, recoñece o líder postconvergente que a Lei de Amnistía vai permitir que en xuño, Puigdemont, Comín e compañía entren “triunfais” en Catalunya. Como diciamos noutro artigo, Puigdemont e Comín - confirmábao este último este xoves- encabezarán a lista ás eleccións europeas. Todo un triunfo. Irá tamén na lista a irmá de Comín, Betona? Poida que non , saca máis rendemento co negocio que ten montado grazas aos seus cambios ideolóxicos e a loxística que presta, cobrando. Pélaa é pélaa, e o procés está a ser un negocio moi lucrativo para uns cantos espelidos. Dicía o político arxentino Domingo Faustino Sarmiento que “cando os homes fiucegos vanse á súa casa, os pillos entran na do goberno”.

Con este panorama que ten por diante Sánchez, co PP que declarou a guerra ao Goberno, os xuíces que senten ninguneados e coas espadas no alto e os pronunciamientos do parlamento e a xustiza europea, a ebulición política e social está servida. Para que a cousa se anime máis, o caso Koldo bota máis presión ao Executivo. Como pensa o presidente Sánchez apagar o lume que ten en varias frontes? Quen serán os bombeiros para que el non se acabe torrando? Os próximos días iranse achegando máis elementos que poidan ser ou non a saída aos problemas que rodean a Pedro Sánchez.