Xa o dicía nun anterior artigo que esta semana se pecharía o pacto do Govern (#ERC) e o #PSC despois de tres meses de intensas negociacións con tiras e afrouxas que algúns auguraban como o fracaso das negociacións. Equivocábanse, estaba cantado que iso non se ía a producir. As dúas formacións teñen intereses confluentes. Non se pode negar por moito que traten de despistar ao “respectable” que estivo vendo, non con demasiado interese, os avatares desta historia. Segundo as partes implicadas, este mediodía anunciábase que por fin se alcanzou un acordo e finalmente o Goberno de Pere Aragonés terá os seus primeiros orzamentos – falta levalos ao Parlament para a súa discusión e posterior aprobación- cun aumento económico importante, segundo explican.
Para Illa, o acordo alcanzouse porque as peticións do PSC foron admitidas: a” ampliación” do aeroporto Josep Tarradellas do Prat, a execución da B-40, o Hard Rock e a xestión de Rodalies figuran no documento de 29 páxinas que esta tarde do mércores asinaron o presidente da Generalitat de Catalunya, Pere Aragonés, e o líder da oposición, Salvador Illa.
Pero vaiamos por partes :Como?, cando? e con que diñeiro vanse a levar a cabo as propostas socialistas? A execución da B-40 non é de hoxe para mañá, leva un proceso que non é curto. Primeiro hai que asinar un acordo co Ministerio de Transportes que inclúa o financiamento para a redacción do proxecto da Rolda Norte e a execución das obras que correrán a cargo da Generalitat. Iso levará uns cantos meses, bastantes. Con que orzamento cóntase para iso? Porque xa é coñecido que, sen asignación orzamentaria, os proxectos non se realizan.
O proxecto do Hard Rock, segue co seu proceso de tramitación ordinaria que xa estaba en marcha, non é novo. En canto ao aeroporto, xa se sabe que a utilización das palabras é moi importante para non enganar á cidadanía. Non se trata dunha ampliación do aeroporto - haberá que ler con detemento o texto- senón que se pon o acento na xestión e mellora do mesmo para que se poida converter nun hub internacional, que iso non é o que sempre defendeu Aena. No texto apúntase por unha modernización e ampliación da súa capacidade, que é outra cousa. Pero é unha maneira de que ERC se tranquilice e que os socialistas expliquen que o conseguiron. Isto cambia co cristal co que se mira, e que cada un saca a súa conclusión. O traspaso de Rodalies, leva anos falando diso, e o escollo está no financiamento.
Con este acordo que o líder socialista, na súa comparecencia repetiu varias veces que non é un pacto de lexislatura, senón un acordo “puntual” que se fixo por responsabilidade, o presidente catalán pode respirar tranquilo de que se non hai algún contratempo máis - cousa non descartable- poderá terminar a lexislatura en 2025. Toda unha marca, se se consegue, tendo en conta que nos últimos anos producíronse adiantos electorais moi a miúdo. A estabilidade política, económica e social - aprobación de orzamentos- é moi importante para o bo funcionamento do país. Así que a pesar de todo é unha boa noticia.
Os distintos sectores: económicos, sociais, viñeron reclamando un acordo que faga posible sacar adiante os orzamentos. Unha petición que por fin foi escoitada, da que se alegran.
Que custos vai ter o pacto para ERC e o PSC? Nada é gratis. Os republicanos van estar machucados polos seus exsocios de goberno, Junts, que lles van a botar en cara que romperon o bloque independentista vender ao PSOE. Mentres que o PSC xa foi criticado - atacado? - polo PP, que asegura que xa non é un partido constitucionalista. O caso é criticar, como está mandado. Outra cousa ben distinta é a opinión dos militantes e votantes socialistas. Estarán de acordo co apoio dos socialistas aos orzamentos de ERC?, Pasaralles factura nas próximas eleccións municipais que son dentro de catro meses? Nada é descartable.
Os orzamentos están xa á porta de entrar no Parlamento catalán, sen problemas para ser aprobados e sen coñecer a letra pequena que sempre hai en calquera documentoSerá posible que todo o escrito nos 29 folios poida ser unha realidade pronto? Iso xa é outra cousa. A teoría non sempre coincide coa práctica. Dicía Max Weber que “o político debe ter: amor apaixonado pola súa causa; ética da súa responsabilidade; mesura nas súas actuacións”.
Escribe o teu comentario