O Parlamento galego e Carlos Casares

Na última semana do mes de novembro tivo lugar outro acto de homenaxe a Carlos Casares. E non recordo que ninguén fose tan homenaxeado coma el. O propio Parlamento de Galicia quixo saír da súa sede, e no Liceo de Ourense, recuncho amado de Casares, organizou un acto entrañábel, que se encheu de amigos de diferentes pensamentos e ideoloxías. Como diría Marcos Valcárcel, Carlos estaría a escoitar entre os presentes, cun sorriso nos beizos, vendo a tantos compañeiros escritores, parlamentarios, editores e amigos sinceros que lembraban a súa obra e a súa persoa.

Nos discursos de Javier Casares, Víctor Freixanes, Ramón Villares, Manuel Baltar, Román Rodríguez, Jesús Vázquez, Hâkan Casares e Miguel Santalices, puidemos observar a fonte inesgotábel que era Carlos. A maioría soubo atopar algunha anécdota descoñecida, e todos tiveron palabras de afecto que afondaron nunha persoa que sementou a súa vida pensando sempre nos demais; defendendo e crendo nas institucións como medio para convivir nun país rico en diversidade e cheo dunha sabedoría que ninguén coma el soubo descubrir nas xentes dos pobos, nos contos dos veciños e nos máis humildes e sinceros. E todo iso expresa unha esperanza para a nosa nazón e para a nosa lingua maltratada e descoidada.

O acto tivo varios finais. O primeiro foi co discurso de Miguel Santalices, presidente do Parlamento galego. O segundo, co himno galego e o terceiro, cun ágape na sala de tertulias do Liceo no que as conversas plurais reflectían o carácter de Casares de traballar xuntos por facer pobo, lingua e nazón. Penso que non existe maior riqueza que a liberdade de dialogar, de compartir ideas que respectan aos demais e de expresarse sen censura. Por iso, o esforzo que fai o Parlamento de Galicia de abrirse aos demais é un paso adiante no que debemos acreditar. Agora toca agardar como van regular esa participación, pero estou seguro que será o comezo de botar a andar moitas cousas que seguen pendentes. Entre elas a reforma do noso Estatuto de Autonomía.

O ano xa acaba como comezou. A Fundación Carlos Casares, que preside o benquerido Javier Casares, recolle todos os artigos, libros, documentais e eventos relativos ao homenaxeado. Todos han ser os mellores e ningún poderá destacar sobre os demais. Cada iniciativa chea de sinceridade será outro logro máis no patrimonio do noso escritor.