Esta semana o colectivo de traballadores dos sectores da química e o refino, que emprega a máis de 200.000 persoas e representa ao redor do 13,5% do PIB industrial español, vivirá un momento histórico coa chegada ao Congreso dos Deputados dunha reivindicación impulsada desde hai tres anos polo Sindicato de Traballadores: a xubilación anticipada destes profesionais polo desgaste que o seu traballo diario provoca na súa saúde e os riscos que iso implica a este nivel e tamén o da seguridade.

Non é un segredo para ninguén que pase por unha quenda de noite, que traballe entre ruídos continuos, vibracións, calor extrema ou atmosferas cargadas de sustancias inflamables e tóxicas que afrontar estas circunstancias no día a día provoca un gran impacto sobre a saúde. E toda a sociedade debería ser consciente diso. Décadas nesta contorna deixan pegada, por moito que se cumpran as normas de seguridade. Non falamos de percepcións subxectivas, falamos de datos de sinistralidade, de enfermidades profesionais e de esperanza de vida laboral recortada.

Os sectores da química e o refino son estratéxicos e achegan riqueza e estabilidade, pero tamén esixen a quen os sosteñen un prezo demasiado alto en termos de saúde e calidade de vida. Por iso a xubilación anticipada mediante a figura do coeficiente reductor non é un privilexio, é unha medida de xustiza. Unha ferramenta que a propia lei contempla para aqueles traballos que reúnen características de penosidad, toxicidade e perigo imposibles de eliminar. E é exactamente aí onde encaixan a química e o refino. Outros colectivos xa o teñen recoñecido, porque a sociedade entende que non se pode esixir a un bombeiro ou a un mineiro que prolongue a súa carreira até os 67 anos. O caso de quen operan as nosas refinarías e plantas químicas é igual de claro.

Esta reivindicación vén de lonxe. Forma parte da memoria de varias xeracións de traballadores que soportaron as mesmas condicións e que moitas veces se retiraron tarde, pagando coa súa saúde esa espera. O que cambia hoxe é que xa existe un procedemento legal para recoñecer o coeficiente, con criterios obxectivos e un camiño definido. É o momento de saldar esta débeda con quen dedicaron a súa vida a unha industria tan vital para o país.

É aí onde, en 2022, o Sindicato de Traballadores iniciou unha campaña de concienciación dirixida á sociedade e, moi especialmente, as institucións e os partidos políticos para preparar o terreo para o que imos vivir nos próximos meses: que o Congreso dos Deputados valore a Proposición Non de Lei que agora arrinca o seu periplo parlamentario. Esperamos que os partidos políticos enfóquense nos argumentos desta proposta e non nos seus tacticismos.

O que está en xogo non son só dereitos laborais, senón a dignidade de quen durante décadas garantiron enerxía, combustibles e materiais imprescindibles para o funcionamento da sociedade. A estas alturas, quen teñan a responsabilidade de decidir non deberían dar as costas a unha evidencia tan contundente. A industria química e do refino seguirá sendo un alicerce da economía española, pero os seus traballadores merecen que se lles recoñeza que chegaron até aquí á conta dun esforzo que non se pode prolongar indefinidamente. Anticipar a xubilación neste sector non é un agasallo, é previr, protexer e recoñecer. E facelo agora é a única maneira de facer xustiza.