O martes no que Mas obrigou a Puigdemont a non declarar a independencia

Carles Puigdemont no Parlament poucas horas antes do pleno do martes.

Este martes, no Parlament, esperábase -porque así o anunciaban- que o president Puigdemont lese a declaración de independencia. O sucedido xa o coñecen todos. Pero ese día transcorreu a un ritmo frenético, con conversacións a moitas bandas por parte dos protagonistas -outros políticos, corpos diplomáticos, mediadores internacionais-, cambios de posicións, desacordos, traizóns, salvadores da patria, cambio de texto e perda de nervios por parte duns cantos protagonistas.

Ao medio día, Puigdemont xantou cos 'consellers' do PDeCAT, o ex presidente Mas, Marta Pascal, Homs e algún outro convidado. Nese xantar, Artur Mas, o pai ideolóxico do proceso, consulta, referendo ou como o queiran chamar, foi o que levou a voz cantante para pedirlle ao president que non realizase a declaración de independencia que estaba prevista ás 18 horas e durante a cal se lería un documento consensuado cos partidos independentistas no Parlament. Non o debía facer porque había que negociar con Madrid. Os obxectivos que marcaran de sacar a xente á rúa e chamar a atención internacional conseguíronse. Agora entrábase noutra fase, chegouse máis lonxe do previsto? 

Na proposta, Mas non estaba só, uns cantos 'consellers' apoiaban o seu ofrecemento, incluso o propio Francesc Homs, porque a situación económica, coa marcha de Catalunya das grandes empresas, aconsellábao. Non era unha simple ameaza, senón unha dura realidade. Como vai quedar o país? É un risco que non pode recaer sobre o Govern e o PDeCAT. Sen esquecer tamén as presións internacionais que estaban a recibir, así como as peticións de diálogo -dentro das leis- da Igrexa no seu conxunto. O texto tíñase que cambiar e mediante unha estratexia pospoñer a declaración -aínda que asinaron o documento-.

Pero había varios escollos para resolver: ERC, socio de Govern; varios dos independentes da lista, Lluís Llach ou Germán Bel; a CUP, que levaba tempo presionando para que, máis cedo que tarde, se producise xa a declaración; ANC e Òmnium, xefes e axitadores da cidadanía; e, por suposto, a cidadanía que tanto respondera a todos os chamamentos ata a data.

Puigdemont falou longamente con Junqueras -que se sente cuestionado pola marcha das empresas- e convénceo. Pero esa decisión cústalle ao vicepresidente que unha parte do seu grupo político lle reproche a súa postura e traizoar á cidadanía. O enfado de Marta Rovira foi tal que ameazou con dimitir e non quixo facer de portavoz. Só había que verlle a cara que tiña ao longo de toda a tarde-noite. Fenda moi importante en ERC, que ata agora fora coma unha piña. Os da CUP enteráronse media hora antes do pleno. As dúas representantes 'cuperas' non o podían crer e ameazaron a Puigdemont. Tiñan que consultalo co resto do grupo. Traizón foi a frase máis benévola que pronunciaron e ameazaron con abandonar o Parlament se dentro dun mes non hai esa declaración.

Os J&J tragaron a pesar de non estar de acordo. Pediron explicar ben o tema para convencer o persoal que fora convocado e que estaba preparado para celebrar a proclamación. Pedíronlle a Puigdemont que lle puxese paixón na súa explicación, vamos, que lle botase máis teatro, cousa que non fixo.

Ao final Puigdemont deixou o persoal encabuxado. Uns interpretaron que non fixera a declaración; outros, que si; os demais, non entendían nada.

Chegados a este punto, o presidente do goberno, Mariano Rajoy, solicitoulle por escrito se declarou ou non a independencia para actuar en consecuencia, é dicir, aplicar ou non o famosos artigo 155. Quedan só tres días para coñecer a resposta, que só pode ser si ou non.

O famosos proceso, a consulta e as manifestacións conseguiron fracturar a sociedade catalá e os partidos políticos que o promoven. Aquí, ninguén sae gañando. Ata o propio Llach mostrou o seu desacordo quitando o gorro que sempre leva.

Ten graza que o xefe da rebelión, é dicir Artur Mas, sexa o que interceda para detela. Por que será? Dicía Sócrates que "é mellor cambiar de opinión que manterse na errónea".