A "pausa para o bocadillo" non entra na xornada laboral

A Sala do social do Tribunal Supremo ditou unha sentenza na que lle dá a razón á empresa Zumos Valencianos del Mediterráneo, xa que a decisión de deixar de considerar 7,5 minutos do "descanso para o bocadillo" como traballo efectivo non supuxo unha modificación substancial das condicións de traballo.

O alto tribunal apoia así o cambio unilateral que introduciu a mencionada empresa no calendario laboral de 2014, xa que, ao seu xuízo, o feito de que ata entón tolerase a recomendación prevista no convenio colectivo de que 7,5 minutos dos 15 de descanso fixados para o bocadillo contasen como tempo de traballo non era unha condición máis beneficiosa de traballo.

A sentenza do Supremo aclara que, se fose ao contrario, o empresario pola súa única vontade non podería cambiar a consideración do dito descanso como tempo non traballado e non podería aumentar os días de traballo para incorporar ese tempo non traballado.

Segundo os feitos probados que se recollen na sentenza, os delegados de persoal de Zumos Valencianos del Mediterráneo presentaron en marzo de 2014 unha proposta de calendario nos mesmos termos que os anos anteriores e a empresa respondeu cunha contraproposta.

FALTA DE ACORDO

A diferenza entre ambas as opcións radicaba na consideración como tempo de traballo efectivo dos 15 minutos para o bocadillo en xornada continuada superior a 6 horas. A empresa non consideraba os 15 minutos como tempo de traballo efectivo; os sindicatos 7,5 minutos si e os outros 7,5 minutos a cargo do traballador, tal e como se fixera ata esa data.

Ante a falta de acordo, a compañía aplicou a súa proposta, que supoñía un exceso de xornada de 6,75 horas, as cales cada traballador podería desfrutar cando estimase conveniente, previa comunicación e aceptación por parte da empresa.

A sentenza do Supremo explica que, como consecuencia do cambio de consideración dese tempo de descanso, a empresa ten que realizar unha adaptación da distribución da xornada anual para que se fagan as horas de traballo efectivo, o cal non constitúe unha modificación substancial das condicións de traballo. A dita adaptación, engade, entra dentro do poder de dirección do empresario, que fixou en 228,12 os días de traballo, en lugar dos 224,5 que se traballaban ata o ano 2014.

"Non é que o empresario procedese a unha modificación substancial das condicións de traballo das que gozaba o traballador, senón que as horas anuais non se modificaron; simplemente o empresario cesou na súa tolerancia de considerar tempo de traballo os 7,5 minutos diarios de descanso para bocadillo e pasou a dispoñer que non cabe consideralos tempo de traballo", subliña a Sala.