É urxente a creación de oficinas autonómicas para loitar contra o despoboamento rural

Cada poucos días lemos artigos, estudos, propostas, etc., etc., en relación coas estatísticas que machaconamente nos poñen en fronte do drama do despoboamento do rural. Unha realidade que moitos non queren ver e que, precisamente, son os que deben arbitrar as medidas para tentar poñerlle freo, polo que mal imos. 

Segundo os últimos datos do Instituto Nacional de Estatística en España hai 1.271 Concellos con menos de 100 habitantes, o 15,6 % do total, que agrupan a 73.443 habitantes, o 0,16 % da poboación, e para gobernalos exercen 3.813 concelleiros, o 5,7 % de todos os que hai en España, supoñendo que de cada 19 habitantes destes 'microconcellos' un é concelleiro. Unha auténtica barbaridade tanto organizativa como política. 

E o peor é que podemos seguir dando datos dunha planta municipal absolutamente anacrónica e inxustificada en pleno Século XXI, xa que un de cada tres municipios españois ten menos de 250 habitantes nos que, con todo, só vive o 0,7 % da poboación, e cada vez menos, estando unha gran parte deles en perigo real de desaparición, pero por falta de veciños non por falta de políticos, xa que nestes atópase o 17 % de todos os concelleiros de España, 1 por cada 28 habitantes. E se quitamos os menores de idade, por que esa teimosía en mantelos se nin sequera se xustifica polo número de votos que conseguen?

Pero os nosos políticos seguen mirando para outro lado, nalgúns casos coa posta en práctica de plans inconexos e máis propagandísticos que efectivos, como vemos día tras día ante o despoboamento destes pequenos núcleos pola falta absoluta de oportunidades e polo desinterese en arbitrar sistemas que lles acheguen á xente aquilo que teñen que ir buscar a outros sitios, ás veces afastados do seu, co consecuente abandono de terras, vivendas e con iso monumentos, tradicións e raíces, cando propostas como a fusión de Concellos, que eu defendo desde hai moito tempo, provocarían o efecto contrario. Pero supón o rexeitamento en practicamente toda a clase política do noso país, sen argumentos suficientemente fundados.

Un de cada tres municipios españois ten menos de 250 habitantes nos que, con todo, só vive o 0,7 % da poboación.

E o que é evidente é que algo hai que facer que non sexa evitar ver o problema para non ter que enfrontarse a el. E se queren empezo eu por poñer unha proposta encima da mesa: a creación, con carácter urxente, en cada Comunidade Autónoma dunha oficina técnica, e recalco este adxectivo, que se encargue do estudo real da planta local do seu territorio e das alternativas que poderían poñerse en práctica no mesmo, considerando que unha boa fórmula podería ser a creación de ámbitos territoriais nos que, en coordinación cos Concellos incluídos en cada un, se desenvolvan as competencias e servizos que se deban prestar, adecuados aos tempos en que vivimos e non á poboación que vai quedando en cada lugar, que é o que se fai actualmente cos efectos que isto supón e que son os que provocan a actual situación, co agravante de supoñer unha discriminación por razón do lugar de residencia, e con iso unha vulneración de facto da propia Constitución.

Estou absolutamente seguro que, a non moito tardar, isto levaría a un proceso xeral de fusións municipais, pedidas, mesmo, polos propios veciños, en contra dos argumentos que se esgrimen hoxe en día para opoñerse a elas.

E se non se está de acordo con esta proposta, pois benvida sexa outra ou outras. Todo menos a actual inacción, que supón a fórmula máis cruel de fusión de Concellos, como é a que se está producindo pola desaparición duns e o risco de seguir esa mesma sorte doutros moitos, por abandono da súa poboación en busca doutros recursos, cando unha estrutura máis grande (non necesariamente un pobo máis grande, que debemos deixar de confundir unha cousa coa outra) e á vez próxima pode proporcionarlles e, por tanto, se non recuperar o perdido polo menos frealo para non seguir condenando á xente para marcharse por seguir mantendo a esa cantidade de concelleiros, aínda que cada vez representen a menos poboación, que é posible que non sexa a xustificación pero que cada vez o parece con máis forza.

Publicado orixinalmente en Pressdigital