Pablo Iglesias, a moción de censura e o PSOE

Hai métodos, estratexias, mercadotecnia que utilizan os partidos políticos para ter presenza nos medios de comunicación co fin de que se visualicen as súas propostas. Hainas máis ou menos correctas e outras, en cambio, son dunha demagoxia infumable. Pese ao paso do tempo e ao coñecemento dos erros cometidos, o lóxico sería ir puíndo as accións. Desgraciadamente, algúns non aprenden.

Pablo Iglesias volveu á lea. Escenificou a súa vontade de presentar unha moción de censura a Mariano Rajoy. Para iso, non se lle ocorre mellor idea que a de convocar aos medios de comunicación co fin de que sirvan de informadores á cidadanía e aos partidos políticos, aos que despois pide que se somen á súa proposta. É o Deus na terra ao que teñen que seguir fielmente os demais. É un novato político con malas intencións.

Cando alguén pretende que unha acción sexa de consenso, o primeiro que ten que facer é comunicarllo, en persoa, ao resto de grupos para comprobar se están de acordo todos. Despois, convócase aos medios de comunicación para informar da decisión, non ao revés. Isto non é un xogo de patio de colexio nin se trata de facer unha travesura para demostrar quen é máis valente á hora de enfrontarse co primo de Zumosol. Non. Hai que ser menos marrulleiro e máis transparente, serio e responsable. As trampas non se fan nin nos solitarios.

Os medios de comunicación non deben utilizarse para facer campañas ao estilo dos deterxentes para ver quen lava máis limpo. Hai que ser máis rigoroso se queren que alguén os tome máis en serio.

Iglesias sabe que non conta co apoio suficiente para que prospere a súa iniciativa, por iso o fai. Trátase de entreter ao persoal para tapar as súas poucas achegas no Congreso.

O que está a buscar o líder de Podemos é sinxelamente desestabilizar ao PSOE, que se atopa en plena campaña de primarias, con enfrontamentos máis que evidentes entre algúns dos candidatos e non se atopa nos seus mellores momentos. Está a botarlle unha man ao seu amigo Pedro Sánchez, o mudiño neste tema. Ao que tanto lle gusta 'largar', agora está máis calado que Harpo Marx. 

Artigo publicado orixinalmente en CatalunyaPress