O Catalangate non é prioritario, a sanidade si

Os partidos independentistas e os seus apéndices de choque, Ómnium e a ANC, están encantados de atopar unha nova baza: a espionaxe de Pegasus para machucar á metade do Goberno - o outro fai a guerra pola súa conta, necesita visualizarse máis e de paso dar a impresión de que non teñen responsabilidade en todo o que fai mal o Goberno de Pedro Sánchez- é o que necesita para seguir alimentando/enganando a esa parte da cidadanía que cre o que eles lles expliquen.

Persoas maniféstanse na Praza Sant Jaume a favor da sanidade pública @ep

Agora, todos están inmersos nesta guerra: Jover, partidos políticos independentistas, incluído os Comúns de Colau, ANC, Ómnium, e ata o mismísimo parlamento catalán - a parte de independentista- onde aprobaron a creación dunha comisión para investigar o chamado Catalangate. Unha operación que segundo parece veñen preparando a conciencia desde hai uns meses coa axuda dun colaborador necesario e viaxeiro a Bruxelas para falar con Carles Puigdemont: Elies Campos, moi vinculado a estes sectores. Nesta operación teñen postas todas as súas enerxías. Ata conseguiron enganchar aos de Bildu e o PNV, que xa se han desenganchado da locomotora “Catalangate”.

Está claro que as escoitas sen orde xudicial, deben ser investigadas, non hai a menor dúbida, pero hai que denuncialas á xustiza, por moito que eles non a crean e falen mal cando as sentenzas non lles son favorables. Agora ben, a estratexia de acoso, con altofalantes de medios amigos e o uso de de TV3, non é o que necesita agora en Catalunya. Hai outras cousas prioritarias e urxentes que non poden esperar.

Desde hai anos, a sanidade catalá ha sufrido importantes recortes económicos. As consecuencias, graves, fóronse vendo en todos estes anos: denuncias dos traballadores sanitarios e queixas dos usuarios. Este martes facíanse públicos os datos da lista de espera e chama a atención que Catalunya estea á cabeza. A día de hoxe hai 740.000 persoas en lista de espera para procedementos médicos, visitas ao especialista, probas médicas e intervencións cirúrxicas. En espera de intervención cirúrxica, a cifra é de 157.799 persoas. Catalunya lidera a clasificación española. Ademais, cabe apuntar que estes pacientes esperan unha media de 156 días para ser intervidos, aínda que en determinadas operacións a cifra elévase aos 600. Algúns falan de que os números son máis altos dos que facilita a consellera. E iso que hai persoas que deciden irse á sanidade privada para realizar esas operacións ou visitas ao especialista.

As persoas e a saúde destas deberían ser a prioridade de calquera goberno, incluído o de Pere Aragonés, pero non o son. Piden máis recursos económicos porque fan falta, que tamén, pero deses “poucos” recursos , unha parte dese diñeiro gástase en cousas que nada teñen que ver cos cidadáns. Os exemplos témolo en que cada vez se abren máis “embaixadas ” para internacional o conflito catalán e denunciar ao Goberno de España, ao que tratan de pouco democrático; ou “investir en medios de comunicación estranxeiros para que se fagan eco das súas campañas patrióticas. E a todo iso hai que engadir a rega de diñeiro en axudas e subvencións aos que son da súa corda.

Ao conseller Argimon, que leva anos en cargo de responsabilidade na sanidade catalá, deberíaselle caer a cara de vergoña de liderar esta triste clasificación. Xa é hora de que o goberno se dedique a gobernar para todos e non a aplicar políticas de partido. O escritor e filósofo francés, Jean Lucien Arréate, dixo que “como non podemos cambiar aos homes a cada paso, cambiamos as institucións.” O Catalangate non é prioritario, a sanidade si.