A pesar das escasas semanas transcorridas do novo ano 2022 xa temos probas contundentes de que un sector moi relevante do poder xudicial con forte presenza en practicamente todos os órganos xudiciais (CGPJ, TS, TC, Xulgados de Instrución...) pensa seguir coa súa campaña de acoso e derriba de Unidas Podemos. Unha estratexia que ten como obxectivo político facer caer o goberno actual (UP/PSOE) para substituílo por outro que poña en práctica políticas máis favorables ás dereitas españolas, as rendas do capital.

Estamos, por tanto, ante un comportamento claramente antidemocrático que chega tanto a cuestionar o papel do Parlamento na democracia española como a lexitimidade dun Goberno e duns cargos políticos (deputados, alcaldes, concelleiros...) elixidos por voto popular.

En relación ao actual goberno, lembremos que foi votado democraticamente por unha maioría do Parlamento español, o que certifica a indiscutible lexitimidade do mesmo. Velaí a anomalía democrática do comportamento deste colectivo ultra de maxistrados cando parecen querer situarse por encima dun poder executivo (Art. 97 C.E.) que goza da confianza maioritaria do Parlamento (Art. 99 C.E.), algo que en democracia non é admisible. Non pode aceptarse, por caso, o intento por parte do CGPJ (Consello Xeral do Poder Xudicial) de botar abaixo unha Lei devivenda que tenta paliar a emerxencia habitacional e sentar as bases para que todos podamos gozar dunha vivenda digna e idónea á que temos dereito (Art. 47 C.E.). Unha acción destes maxistrados que supón ademais un novo caso de inxerencia do poder xudicial en funcións que lles corresponden aos poder executivo e lexislativo. Unha inxerencia que reflicte unha clara toma de posición do CGPJ a favor dos intereses dos fondos de investimento que con esta lei ven reducidas notablemente as súas posibilidades de especular no mercado inmobiliario.

En relación a lexitimidade dos cargos políticos, tampouco é aceptable nunha democracia que un deputado que foi elixido por vontade popular poida ser privado dos seus dereitos (Art. 71. C.E.). O sucedido co exdiputado de UP, AlbertoRodriguez, expulsado do seu cargo de deputado electo por presións, nin máis nin menos, que do Tribunal Supremo, tras ser condenado a un mes e medio de prisión por supostamente ter propinada unha patada a un policía pasará aos anais da democracia española como un acto xudicial e político vergoñoso: "unha monstruosidade, unha animalada xurídica...unha mostra da putrefacción da política española" en palabras do catedrático de Dereito constitucional, Javier Pérez Royo, para quen "a condena do Supremo non comporta unha inhabilitación para a carreira pública senón que é para o exercicio directo do sufraxio pasivo, dúas cousas diferentes". O deputado sería expulsado do seu cargo a pesar da opinión en contra do corpo de letrados do Congreso que defendían que non había razóns para que aquel perdese o seu cargo. "A decisión da presidenta do Congreso, deixándose presionar polo Tribunal Supremo, é tamén unha humillación para os letrados do Congreso" (J. P. R.)

Son tamén frecuentes os casos nos que o poder xudicial mostra unha clara antipatía cara a cargos locais que se moven na órbita de UP. A nova querela xudicial, neste caso por parte do Xulgado de instrución nº 21 de Barcelona, contra a alcaldesa desa cidade, a señora Ada Colau, que vén ser a décima, pon en evidencia a persecución xudicial da que está a ser obxecto -as nove querelas anteriores foron arquivadas-. Trátase dunha querela que sería desestimada pola Fiscalía, pero que a pesar diso este xulgado, a instancias dunha entidade descoñecida (ATCD) pero que aseguran fontes ben informadas ten vínculos co límite dereito, decidiu reabrir. Hai poucas dúbidas de que estamos diante dun novo caso de instrumentalización dos mecanismos xudiciais con fins e obxectivos políticos como o de desgastar a imaxe da señora Colau. Como ben subliñan as xentes de Barcelona en Comú "o que está en xogo é que a cidadanía e os seus representantes políticos escollidos democraticamente poidan ou non decidir sobre as cuestións que lles afectan".

Finalmente, sobre a persecución de Unidas Podemos hai moi poucas, ou ningunha, dúbidas, tanto analizando acósoo a nivel particular como comparándoo co tratamento xudicial que, por caso, ten o Partido Popular (PP) a pesar dos incontables casos de corrupción nos que está envolto, de que este sector do poder xudicial tenta destruílos. Persecución na que tamén participan moitos medios de comunicación e opinión como se pode facilmente comprobar simplemente mirando as portadas. A recente investigación aberta polo Xulgado de Instrución 42 de Madrid contra UP co galo, esta vez, dos servizos prestados polos traballadores de Neurona Consulting no enésimo intento por parte de sectores do poder xudicial de incriminar a UP e manchar a súa imaxe sen reparar en modos e formas. A proba está tanto en que neste expediente as liñas de investigación están todas arquivadas canto que desde que se fundou UP van unha vintena de querelas xudiciais coas correspondentes investigacións abertas e TODAS finalizaron sendo arquivadas.

Nos últimos tempos en España, como pasa noutras democracias occidentais, está a impoñerse o que os anglosaxóns chaman o lawfare ou a guerra xurídica que non é outra cousa que a utilización conxunta de mecanismos legais, mediáticos e económicos para neutralizar e mesmo eliminar a un rival político. En España a mecánica é a seguinte: a coñecida como "maquina de o lodo" lanza unha trola, preferentemente dirixida contra UP, unha asociación descoñecida, case sempre ligada ben a Vox ben ao PP, presenta unha demanda que un órgano xudicial acepta inmediatamente para a continuación citar a declarar a persoa ou organización obxecto da trola. A prensa afín encárgase de divulgar a noticia poñendo en titulares tanto o carácter da acusación como a persoa/organización citada a declarar. Pasa o tempo, o caso xudicial resólvese favorablemente para a parte acusada, arquívase o expediente pero entón...os mesmos medios ben non informan ben o fan en páxinas interiores e pouco visibles. O dano xa está feito.

O gran intelectual indio Amartya Sen no seu libro de memorias ("Un fogar no mundo") cóntanos como no seu país a xustiza con demasiada frecuencia actúa como os peixes: o peixe grande cómese o peixe pequeno, velaí que popularmente lle chamen "a xustiza dos peixes". O mesmo podemos dicir da xustiza en España.