Hai que ver a que leou a Ricarda!

O progreso, os avances dun país, sempre teñen custos, non hai a menor dúbida. A cuestión é valorar os proles e os contras e tomar as decisións que conveñan. Nada sae gratis, pensar o contrario é dunha inxenuidade supina. Sempre hai un custo, non falo económico, que tamén, senón social ou ambiental. Na vida ir cun lirio na man pode ser moi romántico, pero a realidade deste mundo cambiante é ben distinta.

Estes días, despois do anuncio do goberno de España dun acordo co goberno da Generalitat de Catalunya para a ampliación do Aeroporto Josep Tarradellas-máis coñecido co Aeroporto do Prat-, as opinións a favor e en contra da medida non se fixeron esperar: desde dentro do goberno de Pedro Sánchez, os seus socios/opositores non estaban moito polo labor. Este xoves, a vicepresidenta Yolanda Díaz, acompañada da alcaldesa Colau - manifestamente contraria á ampliación- visitaban a Ricarda, espazo natural á beira de Aeroporto e que se vería afectada pola ampliación -lembremos que o espazo é de titularidade privada e o seu acceso á mesma tamén- e mostrábase contraria á ampliación e encantada co espazo que só gozan uns poucos. No goberno catalán, división de opinións, mentres o presidente Aragonés e os seus consellers republicanos han cambiado de criterio e agora poñen pegas. Tal é así que anunciaran a súa presenza na manifestación que se ten prevista realizar en contra da ampliación.

Este cambio de actitude dos republicanos dedúcese que é consecuencia das presións recibidas - e que non soubo aguantar- pola CUP, soberanistas e ecoloxistas, foi a causa de que este mércores o Goberno anunciase que quedaba conxelado “sine die” o millonario proxecto de ampliación tan importante para Catalunya e que supoñía un investimento de 1.700 millóns de euros-.

Aeroporto do Prat @ep

O cambio de criterio do presidente Aragonés ha molestado moito ao seu vicepresidente Jordi Puigneró de JXCat, porque el negociara e pactara o acordo co goberno central e sente desautorizado. En declaracións realizadas aos medios Puigneró manifestaba o seu malestar e acusaba o goberno de romper unilateralmente o acordo e, ademais, el en ningún momento manifestara a súa intención de asistir á manifestación. Así que o lume cruzado entre a Generalitat e o Goberno de Sánchez está servido, pero é que ademais, dentro dos dous gobernos hai os seus desacordos públicos: discrepancias entre os dous socios do goberno. No goberno catalán sucede o mesmo con ERC e JXCat, Estes episodios suceden a poucos días da mesa de negociación e da elaboración dos orzamentos do estado e de Catalunya.

Todo este batifondo producido pola “a Ricarda”, que en todos estes anos as distintas administracións non foron capaces de comprala - toda a súa contorna pertence a unha familia da burguesía catalá- para facela pública e ser gozada pola cidadanía, agora poñen o berro no ceo e eríxense no quixotes da Ricarda. Esta “cruzada” lémbrame ao sucedido no seu día coa desviación do río Llobregat que xerou controversia polo seu “impacto ambiental” nas zonas que se verían afectadas. A pesar das diferenzas, finalmente chegouse a un acordo, o 16 de abril de 1994, que asinaron os representantes de: o Ministerio de Obras Públicas Transporte e Medio Ambiente, a Generalitat de Catalunya, o Concello do Prat de Llobregat, o Consell Comarcal do Baix Llobregat, a Mancomunidade de Municipios de Área metropolitana de Barcelona e o Concello de Barcelona.” O obxectivo básico do convenio é preparar a infraestrutura necesaria para que Barcelona convértase na plataforma loxística de distribución do sur de Europa. Este obxectivo comporta abordar proxectos de gran magnitude como o desvío e canalización do río Llobregat, a ampliación do porto de Barcelona e a ampliación do Aeroporto do Prat, así como diferentes actuacións nas redes viarias e ferroviarias” dicía un dos parágrafos. Ademais, as afectacións ambientais na zona eran importantes, pero as partes implicadas foron capaces acordar alternativas compensatorias que equilibraron a balanza .Nesa ocasión, a pesar de ser máis complexo, todas as partes cederon. Agora, a ampliación do aeroporto cuxo obxectivo é o de facer do mesmo un “hub” internacional, é dicir, unha ligazón relevante nas comunicacións mundiais desde Barcelona e póidase desenvolver ao máximo, algo que non pode suceder senón prodúcese a ampliación.

Ampliación do aeroporto, pero creando tamén un novo espazo protexido, esa era a idea, como sucedeu no seu día co desvío e canalización do Río Llobregat, que ao final ninguén se chegou a queixar co proxecto e non se volveu falar do tema. O progreso, que ten en conta o coidado e a protección da natureza, do medioambiente, non quere dicir que todo quede como está, senón adaptado aos novos tempos. O mundo non se para, a evolución segue o seu camiño e Catalunya, de momento, queda co aeroporto como estaba, ante o cabreo do mundo empresarial que pide colaboración entre as dúas institucións e que había apoia o proxecto. E a xente queda, unha vez máis, coa boca aberta por este episodio.