Unha verbena de Sant Joan con explosión de petardos a Sánchez

A verbena de Sant Joan serviu para que as xentes saian ás praias, rúas e prazas dos pobos e cidades de Catalunya e outros lugares da España vertebrada, para celebrar esta festividade que tanto seguidores ten. Non polo feito relixioso, senón polo divertimento que supón. Este ano, a explosión foi maior: a xente necesitaba saír, divertirse e estar con aqueles amigos, familiares e coñecidos que tanto botaban de menos polo maldito Covid.

A música, a bebida, os petardos e foguetes deixáronse sentir por todas partes, para desgraza dos animais cuxo estrondo lles pon dos nervios e pásano francamente mal. Pero é o que adoita ocorrer: uns divírtense e outros pásano mal... Son cousas dos humanos, cando só pensas nun mesmo e o primeiro non son as outras persoas.

Protesta contra os indultos en Barcelona

Pero os petardos, empezaran o mediodía deste 23 de xuño, cando os políticos do procés saían dos seus respectivos cárceres aclamados por uns cuantos seguidores, que lles esperaban nas portas para celebrar a súa saída. Non defraudaron aos seus seguidores, militantes e votantes, os nove indultados. Saíron eufóricos e con pancarta incluída, como vencedores dunha batalla política - a xudicial perdérona- na que presumían de gañarlle o pulso ao goberno, a xustiza, e todo o que se poña por diante. Non había un xesto de tender pontes, senón de todo o contrario e falando ademais , en nome de Catalunya, coma se Catalunya fosen só eles. Toda unha lección de exemplaridade, concordia e arranxar a plana. Porque, aínda que neguen que foron condenados non polas súas ideas, senón por saltarse as leis -coma se fosen intocables- e gastarse o diñeiro no procés e non na sanidade, a educación, a cultura e os servizos sociais que están feitos uns raposos, eles seguen co seu mantra. O goberno, os dirixentes socialistas, os militantes e votantes puxéronse contentísimos ante as declaracións dos heroes do día. Os indultados non valoraron en absoluto o xesto do presidente do goberno que, en contra do que opinaba o seu propio partido, foi o artífice do indulto. “Quen non agradece por pouco non agradecerá por moito”, di un proverbio estoniano.

Os que tamén tiraron foguetes foron a maioría dos funcionarios de prisións que estaban ata o cocote de ter aos nove internos. Din que se sentiron presionados, que os presos tiveron un trato preferente e gozaron de privilexios que o resto de presos non tiveron, “para que digan logo que todos son iguais, e teñen os mesmos dereitos”, afirmaban máis dun. E é que o que ostenta o poder adóitao exercer no máis amplo sentido da palabra Para quen? Iso xa é fariña doutro costado.

En Moncloa quedáronse coa boca aberta ante as imaxes que mostraban as distintas canles de televisión, non é para menos, porque o custo do indulto está a pagalo e vano a pagar nas urnas o partido socialista, É un prezo moi alto, aínda que a igrexa, os empresarios e algúns partidos apoiasen os indulto, porque ao final as cousas van seguir como estaban, perdón, van ir a peor; eles gañaron, teñen a razón e ata foron bendicidos pola Igrexa. Toda unha operación que os afectados interpretaron á súa maneira.

Alguén esperaba algo distinto?Así que a verbena de Sant Juan non empezou pola noite, senón ao mediodía, moito petardo, moito subidón, e pouca discreción, solidariedade e recompoñer o que está roto… Así foi este Sant Juan onde a Sánchez explotoulle un gran petardo.