Este maldito 2020 está a esnaquizarnos o presente pero, sobre todo facéndolle unha dano irreparable ao futuro da nosa convivencia, sen que, aos que o provocan cáiaselles a cara de vergoña, nin teñan o máis mínimo interese de comprobar como a maioría dos seus compatriotas está por outras cousas como son a pandemia do coronavirus, os falecementos, o afundimento da economía ou o paro da maior parte dos membros da súa familia. Razóolles o por que.

Convivencia

O discurso do Rey Felipe VI veu precedido dunha tormenta perfecta de afirmacións políticas, desaforadas e ata estúpidas, que quentaron o ambiente, de tal maneira, que por exemplo, aos que non quixemos botar máis leña ao lume, desmarcándonos de ambos os extremos, como é o noso dereito e amparados na liberdade de expresión, recibimos toda clase de insultos e criticas soeces que, se non mantivésemos firme o criterio de que non podemos, nin debemos enfrontarnos entre españois e que hai que botarlle auga ao lume deste incendio, hoxe acabariamos dándolle a mesma estopa a eses sabios que tanto falan, tan pouco fan e encima, tan mal exemplo dannos a todos desde os seus respectivos púlpitos de poder.

O outro día, escoitaba como fago sempre a radio e oín como un coñecido comunicador, líder na súa franxa horaria, co que compartín micrófono moitas veces na moi querida e estrañada Radio Miramar, chamaba ata oito veces, miserable!, ao líder de Podemos Pablo Iglesias, quen o día anterior nos regalara en televisión a moi interesada reflexión política, de que os españois na súa cea de Noiteboa seguramente reflexionarían en familia sobre se eran republicanos ou monárquicos. Xa ven, que parvada máis absurda, que dita nunha data tan sinalada, coa que nos está caendo encima, encabritó aos seus contrarios por considerala inoportuna e mal intencionada.

E así estamos día a día, semana tras semana, nun sen vivir de provocacións, de tal forma, que a copla popular volve converterse en triste realidade sen que ninguén queira evitalo:

Nin contigo nin sen ti/ teñen os meus males remedio/ contigo, porque me matas/e sen ti, porque morro.

Vivimos pois, nunha perigosa pendente, case nun profundo canón, no que o estás comigo ou contra o meu , lévanos irremediablemente á confrontación fratricida da que tanto sabemos neste país, e da que tan pouco caso facemos. Agora mesmo, só quedamos os que nos gusta vivir en paz, e sobre todo, acougar os ánimos dos que queren meternos no lio para alcanzar o poder ou simplemente non perder a cadeira de brazos.

A ver se o 2021 tráennos mellores agoiros e conseguimos que moitos máis de Vds. súbanse ao carro das boas maneiras e da convivencia.Oxalá.