Un día si e outro tamén as diferenzas entre os dous socios do goberno de España son máis que evidentes. O PSOE, partido centenario e con experiencia de goberno, está a deixarse levar por unha formación sen historia nin experiencia, de ideoloxía bolivariana e cun sentido de Estado moi especial -por non dicir nulo-.
As diferenzas de criterios e políticas son tantas entre os socios de goberno que cada día a brecha é maior. Xa non ocultan publicamente que non se entenden, nin se soportan. Todo isto está a suceder cando o covid está a facer das súas pola irresponsabilidade de moitos cidadáns, polo que as dúbidas dos que gobernan xeran unha situación que ten descolocada á cidadanía.
Nun panorama como o actual, -non digamos noutro- las diferenzas no goberno son inmensas. Cando o que desexa a xente é un goberno forte, cohesionado, que lle inspire confianza e que estea polo que toca: o covid, afrontando a crise económica e social derivada de leste con decisión, firmeza e eficacia. Con todo, visualízase todo o contrario, algunha solución debe adoptar o presidente do goberno. Espérase un xesto que visualice un só goberno cos mesmos obxectivos Cando pode producirse ese xiro de Pedro Sánchez? Despois da aprobación dos orzamentos e ao comezo do próximo ano? Esa debería ser a data na que o presidente do Goberno leve a cabo unha “remodelación” de goberno, coa saída dalgúns membros- por non dicir todos- de Unidas Podemos. A partir de aí debe centrarse nas políticas que realmente interesan á maltreita cidadanía. que está xa demasiado cansa de tantas saídas de ton e de priorizar o que lles interesa aos partidos e non ás persoas. Precisamente estas últimas deberían ser a primeira prioridade dos gobernantes e da oposición, que tamén terá algo que ver en tanto barullo.
Máis dun pregúntase se a calidade dos políticos incide na calidade da política, teniendo en cuenta que os políticos son profesionais da mesma. Por iso, igual que ocorre con outras profesións, habería que avaliar a calidade das súas “prestacións”. Seguro que a un bo número deles na empresa privada xa o poñerían de patitas na rúa. Moitos políticos carecen de formación académica e nótaselles.
Pedro Sánchez non pode facer oídos xordos ao que está a suceder ao seu ao redor. Está perdido credibilidade en España, en Europa- tamén perdeu poder e influencia- e en Latinoamérica, un patrimonio que non se pode deixar perder. Se o presidente non realiza os axustes necesarios moitos chegarán a pensar que está fóra da realidade e que igual o que pretende, nas súas aspiracións sen límites, é ser o próximo presidente da República que tanto pregoa o seu vicepresidente e opositor Pablo Iglesias. Algo que pon os pelos de punta aos que cren na Constitución do 78, que pensan que non é inamovible, pero que ninguén pode dicir agora que non serve para nada. Fano aqueles que se serviron dela, os que creceron en liberdade sen sacrificios e os aproveitados que ven unha oportunidade para perpetuarse en vivir da política e servirse dela.” Cando a situación é adversa e a esperanza pouca, as determinacións drásticas son as máis seguras.”, adoitaba dicir con determinación Tito Livio.
Escribe o teu comentario