Seguramente que o exemplo máis relevante do impacto da ideoloxía neoliberal sobre a política fiscal fose a Administración Reagan (1981-1989) quen abandero en Occidente as políticas de redución de impostos. Unhas políticas que tiveron como consecuencia que se disparase o déficit estadounidense (entre 140 e 160 billóns de dólares) e que a débeda superase a astronómica cifra de 2 billóns de euros (estaba en 600.000 cando Reagan ascendeu á presidencia). Estados Unidos pasaba así de ser o maior acredor mundial, grazas á súa posición na II Guerra Mundial, a ser o maior debedor.

En Occidente, onde moitos gobernos seguiron a senda fiscal iniciada pola administración estadounidense, igualmente dispararíanse os déficits e as débedas públicas quen no período comprendido entre 1987 e 2007 pasaron de representar de media o 55% do PIB ao 100%. Abriuse así o camiño a la crise das débedas soberanas na que seguimos.

Estas políticas fiscais de baixadas de impostos, como se volveu a demostrar recentemente en España durante os mandatos de Mariano Rajoy (2011-2018), provocan os efectos sinalados sobre os déficits e a débeda pública, quen neste caso pasou de representar o 70,5% do PIB ao 99% marcando un récord histórico (1,1 billón de euros): a cifra máis alta en 150 anos segundo o FMI. Todo iso a pesar de pagar anualmente só en intereses máis de 170.000 millóns de euros. Velaí que, con razón, fálese de estafa na xestión das débedas públicas.

A historia demóstranos que cando se fai máis visible esta relación directa entre as débedas e a fraxilidade dos sistemas impositivos é nas fases recesivas dos ciclos económicos. Algo que podemos comprobar de novo agora nesta recesión e no seo da propia Unión Europea cando os estados con menor presión fiscal son os que están a soportar un maior peso das débedas públicas á vez que os de maior presión fiscal teñen unha débeda menor. No primeiro cas estarían España, Reino Unido, Portugal, Grecia e Italia. No segundo os estados escandinavos Dinamarca, Noruega e Suecia xunto con Alemaña e Austria

Resumindo. Os argumentos das dereitas a favor das rebaixas nos impostos e o seu efecto positivo sobre a economía teñen trampa e son sempre mentireiros. E é que como, por caso, demóstranos a historia recente da Unión Europea, se realmente baixas os impostos fas que, a pesar dos axustes fiscais e as vendas de activos públicos, subirá ña débeda porque se che disparan os déficits, a menos que... fagas trampas contables como fixeron no seu día, entre outros, Grecia con Andonis Samaras (primeiro ministro de Grecia: 2012-2015) e España con Aznar e Intre (1996-2004). Trampas que ben caro custarían posteriormente.