“Cando un dedo apunta ao ceo, o parvo mira o dedo” regocijante frase que sintetiza, mellor que outras moitas, a capacidade que temos moitos humanos de ser admitidos no moi numeroso Club dos lelos pola afinidade que temos en opinar con malsana intención sobre asuntos sobre os que deberiamos manter a boca pechada.

O portavoz de Unidas Podemos no Congreso, Pablo Echenique

Póñolles un exemplo que agora mesmo é debate público, para desdoro da intelixencia política do seu coñecido autor, que non é outro que el rosarino e portavoz parlamentario de Podemos, Pablo Echenique, quen, por defender ao seu xefe, o inmoral Pablo Iglesias da acción da Xustiza, pariu unha indecente frase sobre o colega de Antena 3, Vicente Vallés que, non só evidencia que este político perdeu o oremus, senón que ademais como portavoz dun grupo parlamentario non sente o máis mínimo respecto polas formas que o seu cargo actual obríganlle a gardar nas súas declaracións públicas.

A súa intempestiva e indecente frase dirixida ao xornalista que presenta o telexornal de Antena 3 resúmese nunha triste liña que causou escándalo e indignación entre a xente, por ser, non só inxusta ou desproporcionada, senón por atentar gravemente contra a liberdade de expresión de toda unha profesión que sempre está sometida ao xuízo de lei e que, por cuxo cumprimento, moitos profesionais vímonos sometidos a innumerables sobresaltos e penurias. Que Echenique diga do noso colega que a este “Prodúcelle sarpullido que as cloacas non conseguisen o seu obxectivo" referíndose á entrada no Goberno de Podemos, é un exceso verbal que nos permite a outros informadores con máis experiencia que a súa, consideralo, polo menos, como un ignorante político de alta toxicidade excluínte. E por tanto, un grave perigo para os seus propios votantes e a Democracia con maiúsculas.

Como me aseguran que A súa Señoría ademais de mal portavoz é un bo físico, resúltame aínda máis que incomprensible esta deriva súa cara ao chavismo excluínte, que defende o seu xefe e moitos dos seus correlixionarios máis sectarios que agora viven mellor que os seus desvalidos votantes, abandonados á súa sorte tras a súa chegada masiva a privilexiados cargos ben pagados co orzamento público.

Ao xornalista, en cambio, que vive do seu salario profesional, só queda darlle un abrazo de solidariedade ao compañeiro, Vicente Vallés, e pedirlle que siga na pelexa pola boa información, porque ese é o mellor antídoto contra a intolerancia e a mala política. A Atresmedia non lle digo nada salvo que debería, de cando en vez, mirarse a liña editorial da Sexta, que tamén é da súa propiedade, para pescudar de onde saca tanta prepotencia o partido do Señor Iglesias e o seu amigo Echenique. Se cadra, ata conseguen dar coa clave de tanta mala baba.

E para terminar un rogo: Señor Echenique deixe xa de mirar ao dedo……