A estupidez humana

Dous membros do Goberno Sánchez presentaron a proposta do Ingreso Mínimo Vital. Unha baseada na utopía orzamentaria e outra na lóxica europea. Ao final,impúxose a segunda, mentres que o autor da primeira subíase ao carro da fama ao aprobarse por inmensa maioría parlamentaria, xa tocaba, esa especia de premio gordo a un gabinete afundido na lameira do coronavirus.

Agora que se fala en Europa de que a nosa Vicepresidenta, Nadia Maria Calviño, poida presidir o Eurogrupo para suceder ao portugués Mario Centeo, bo é que tamén o Ministro, Jose Luís Escribá, se salgau coa súa e impoña a súa recoñecida sensatez nunha asunto con “bitola de Urxente” para moita xente abandonada á súa sorte polos políticos durante demasiado tempo, sen que, ao facelo, vaiamos directamente á quebra total das arcas do Estado.

Cóntanme que a conversación entre Garamendi, o presidente da CEOE e Aznar axudou o seu a que o PP sumase os seus votos aos dos seus máis encarnizados inimigos 

Curiosamente os dous membros do Executivo sen carné socialista son os xestores máis brillantes do seu Consello de Ministros. Mala referencia esa para un PSOE onde o feiticeiro da tribo tamén está desaparecido en combate hai xa tempo. Un apuntamento final: Cóntanme que a conversación entre Garamendi, o presidente da CEOE e Aznar axudou o seu a que o PP sumase os seus votos aos dos seus máis encarnizados inimigos os sociatas, e , como non, a que Vox filtreara, despois de botar escuma pola boca parlamentaria, coa súa nada humillante abstención. Polo que se ve, as bambalinas aínda funcionan na España sanchista.

Salvade á Xuíza, Carmen Rodríguez Medel, é o berro de guerra dos que aínda cremos na Xustiza con maiúscula. O seu paso á fronte ao sentar a declarar ao impresentable Delegado socialista na Comunidad de Madrid, unha reliquia do pasado, ao que Ferraz debería xubilar politicamente xa, é un acto de valor máis que notable, cando habería que tratar como normal  nun Estado de Dereito medianamente democrático.

Como describe este xoves a prensa de Madrid, moi afeccionada ás escandaleras de carácter explosivo, a Sánchez entroulle o ansia depredadora, e co seu Fiscal Xeral de confianza á fronte, a amiga Lola, está escabechando ao mesmo tempo a a Monarquía, a Pérez dos Cobos e con el á maioría dos membros da actual Garda Civil, e por suposto, a todo aquel que quere investigar o das cifras oficiais do Coronavirus, en cuxo apartado se atopa en serio perigo a Maxistrada Medel como xa sinalamos , sinó…ao tempo.

Outro detalle singular do que pasa no país do “burricán de Troia" , ferinte denominación de orixe de Cayetana Alvarez de Toledo a un coñecido membro do Goberno, é a ferocidad con que os socialistas e algúns medios afíns tratan a xestión da residencias na Comunidad de Madrid, o cal sería máis que conveniente, se ao facelo, desviasen tamén a súa imparcial atención cara a Catalunxa e o seu pésimo labor sobre o mesmo asunto, co agravante que no Principat mesmo se queixou do tema ata o President Torra no único ataque de sinceridade do seu mandato. Ou é que os mortos na residencias catalás, queridos colegas, son de menor fuste e cantidade que os que foron abandonados á súa sorte  na capital do Estado?Ou é que se trata tamén neste turbio asunto dun pacto político con Esquerra para seguir mangoneando as votacións no Congreso favorables a Sánchezman?  ,

Como ben dicía Albert Einstein nunha moi popular frase súa: "Dúas cousas son infinitas, o Universo e a estupidez humana, e aínda non estou totalmente convencido respecto ao Universo”