Cando escoitamos que se están tomando medidas para atender todas as chamadas telefónicas cuxos autores sospeitan que poden ter coronavirus, a máis dun quédaselle cara de parvo/a, se temos en conta que algunhas persoas levan máis dunha semana chamando, tómanlles nota e despois faise o silencio dos facultativos que teñen que contactar cos enfermos para tranquilizalos, ou convidarlles a que vaian a un hospital. Non é un feito puntual, está a darse cada día, para desesperación da cidadanía.

Quizais por ese feito de non atender as chamadas, non me creo os datos de contaxiados e falecidos que están a dar as autoridades catalás, que é a comunidade onde vivo. Do resto de España non podo opinar, fáltanme datos.

Estou convencida de que, se cada día atendesen as chamadas, o número de infectados subiría como a escuma, non por alarmar, é a triste realidade que fai desconfiar dos datos oficiais. O mesmo está a suceder coas persoas falecidas cuxos corpos comezan a amontoarse onde? Mentres as empresas funerarias están a facer o gran negocio con aquelas familias que non teñen contratado un seguro de defunción. En calquera situación de desgraza sempre hai quen fai negocio, non todos, hai que aclaralo, pero si que hai espabilados coas desgrazas alleas.

Unha científica traballando no desenvolvemento dunha vacina contra o coronavirus no Instituto Pasteur, en París

Temos noticias de que no hospital de Viladecans, que atende a poboacións do propio municipio máis Gavá, Castelldefels, Begas e Sant Climent, nos últimos días, o número de falecidos é de entre 9 e 10 diarios. Non se dan esas cifras oficiais, pero sabemos que o persoal que traballa no centro sanitario está asustado e nervioso, e vese impotente. Cada día rende o desánimo entre eles ante a situación desesperante, como a cualifican. Algo haberá que facer, non se pode seguir por este camiño, a depresión está a facer efecto tamén, por moito que os profesionais tenten repoñerse dos acontecementos e por moi profesionais que sexan, ninguén o pon en dúbida. Necesitan máis material, máis recursos humanos.

Para que as urxencias non se sigan colapsando como xa o están, sería bo que, dunha vez, as chamadas telefónicas da cidadanía sexan contestadas polos médicos. Sería o mellor que podería suceder se o que se quere é tranquilizalos; o demais é poñer parches e sementar as dúbidas entre todos. Sete días para que lles devolvan a chamada aos enfermos e aínda non se produciu, é realmente alucinante e suxire cantos enfermos realmente hai e non están contabilizados? Cantos destes poderán sobrevivir ao bicho? Entrarán nas estatísticas? Son moitas as preguntas que se fan os que están cansados de chamar sen que as súas peticións sexan atendidas. Menos burocracia e máis efectividade á hora de contratar persoal e darlle entrada a todos aqueles voluntarios que están a esperar a ser chamados para contribuír na mellora dos servizos.

Cantos enfermos de coronavirus hai realmente? Esa é a pregunta que nos facemos todos.