Xa somos unha potencia mundial

O Presidente Sánchez e o seu Goberno xa pasaron á historia por conseguir superar na primeira parte da curva a China en número de falecidos polo coronavirus, un feito que parecía imposible. Supoño que sentirá orgulloso. A este paso, seremos os “máis mellores” do mundo, aínda que moito me temo que países como India ou Brasil gañarannos cando alcancen a súa velocidade de cruceiro mortal: son moita máis xente e contan con dirixentes como o ultra que están a superar a ineficacia dos gobernantes do Reino de España. Sobre o de Trump pouco queda dicir, porque o tempo colocarao tamén no lugar que lle corresponde. Dispón de demasiado diñeiro para saírse da imbécil terquedad na que anda metido e que están pagado especialmente os neoiorquinos.

Hoxe acabamos de ler que a Axencia Española de Medicamentos e Produtos Sanitarios dependente do Ministerio de Saúde acaba de publicar unha nota na que autoriza, tarde e mal, o uso da e a hidroxicloroquina nos pacientes ingresados por pneumonía, e que se seguiron Vds. esta serie de artigos denunciabamos onte, con especial contundencia, para que enfermos e sanitarios poden beneficiarse da medida. Agora xa só falta saber de cantas doses dispoñen os nosos gobernantes xa que a demanda mundial disparouse e segundo o sabio Simón, poñémonos a partir de agora á cola na lista de compradores intercontinentais. Iso, por suposto, non o di a nota oficial e claro, a cousa soa a tomadura de pelo, como tantas outras cousas que veñen sucedendo.

A clamorosa falta de medios para hospitais e residencias é xa un escándalo nacional, e as roldas de prensa do comité que comparece en televisión xa está na fase de compracencias e solidariedades entre os xefes do Exército, a Garda Civil e a Policía Nacional, convertendo a Simón nun mero locutor de radio, pero dos malos. O funcionario pasa a palabra do un ao outro para que os nosos uniformados tápenlle as carencias e os datos que non dá, cando o mellor que saben, é actuar sobre o terreo axudando á xente como ben veñen demostrando no canto de falar, que non é o seu.

A tormenta perfecta segue o seu curso e os sanitarios seguen fodidos e sen material. E nós, cando enfermamos, non podemos axudarlles, porque unha cousa tan sinxela como distribuír alcol en Mercadona ou luvas de gasolineira axuda a que tamén fagamos piña contra o contaxio colectivo. E xa non digamos se nos facemos todos, ou moita xente, a proba do coronavirus, para que, quen nos atende, saiba que pode ou non contaxiarse. É de puro sentido común.

A cara que vexo aos meus dous heroes de bata verde no Hospital do ICO, muller e home que me aplican radioterapia cada día, coa que está a caer, e o que falo con eles; ou o rostro sereno pero enérxico da miña nai de 95 anos á que só podo ver, e son un privilexiado, desde a tablet da residencia onde está, porque os seus coidadores non a abandonaron a pesar dos contagios internos, anímame a ser máis forte e, sobre todo, a dicir alto e claro o que non se fai ben que é moito e letal para todos nós que o sufrimos en primeira persoa.

Parabén campións do goberno socialista e bolivariano: xa ides os primeiros en mortos. Pensastes en facer algo diferente, para variar? Non podedes talvez preguntarvos por que vosa soberbia está a matar a moitos de nós?

Xa vale, non?