Con esa frase, que expresa máis un desexo que unha realidade, a Presidenta Batet quixo dicirlle ás súas Señorías, no acto solemne de apertura das Cortes, que agora o que toca é diálogo, responsabilidade e xenerosidade, algo que, para a familia independentista que representa electoralmente a uns dous millóns de cidadáns é un imposible, se o Estado está encabezado por Felipe VI, o Rei mellor preparado de toda a historia da Casa dos Austrias e por continuidade dinástica polos Borbóns, que son a súa familia máis próxima.

Mensaxe de S.M. o Rey na súa proclamación ante as Cortes Xerais

Para demostralo, levaron a cabo diversas mostras de desagrado ou se ausentaron do acto parlamentario ao que están obrigados a asistir porque para iso pagamos entre todos as súas horas de traballo, entre elas as que incumben ao protocolo que hoxe se puxo en marcha en Madrid. Unha cousa son as ideas que cada un ten e representa e outra moi distinta é exhibir en público as discrepancias segundo en que momento, por exemplo poñerse a cantar ou atender a un móbil nun enterro, por poñer por exemplo un episodio que algúns vivimos nalgún momento.

O país pasou unha páxina máis do seu periplo democrático, no que, por certo, a actual Monarquía deu mostras da súa boa predisposición a defender a Democracia, e agora a eses antimonárquicos cabe esixirlles que, sen minguar un átomo da súa ideoloxía, falen coa inmensa maioría que non comparte as súas ideas e contribúan decisivamente a poñerse de acordo para ter uns orzamentos, como os que vai aprobar, en primeiro lugar, Catalunya no seu Parlament dentro dun par de meses aproximadamente, se Torra e Puigdemont deixan de posturear cada día torpedeando o pacto e o diálogo xa iniciado. Para conseguir iso, como ben estruturou a Presidenta Batet na súa moi interesante discurso, fai falta moito diálogo, unha enorme responsabilidade, e sobre todo unha gran xenerosidade ideolóxica.

Confésolles con humildade, humildade xornalística, que a min me abonda con que as políticas e os políticos abandonen a súa pose verbal e pasen a comprender que elas e eles están aí de paso, e que queda como valioso e sobre todo para a historia son os seus consensos e, por desgraza, tamén os enfrontamentos que logo acaban en desdicha colectiva.

E o discurso do rei, xornalista? Ben, moi pulido, pero sen o populismo e a empatía que destilaba Emérito pai que no paraíso de Sansenxo está a se recuperar do seu último envite cirúrxico e dos desgustos que lle segue dando a súa real nora demasiado hierática para o meu gusto plebeyo. Por certo. As infantas, moi ben, e a pose do podemita Echenique, pura grosería bolivariana.

Menos mal que a aterraxe de emerxencia do avión de Air Canada Boeing 767-300 acabou felizmente e puxo a guinda a un día moi complicado neste país chamado España no que parece que podamos vivir tranquilos e en completa harmonía.