Mentres no Parlament de Catalunya os cataláns temos circo gratis, pero dos malos, o tamén catalán e español Marc Márquez lograba aos seus 26 novos anos a súa 8ª coroa mundial no Circuito internacional de Chang. Como os afeccionados de toda España sábense de carretilla, o de Cervera logrou eses 8 cordóns globais en tres categorías diferentes. A saber: 125cc, Moto2 e seis veces en MotoGP. O domingo gañou o último, ante a admiración e alegría de todo o país. Estou seguro, aínda que non dispoño de enquisas que me dean a razón, de que entre os que fixeron festa grande estaban votantes de todos os partidos que configuran a Cámara catalá, sen distinción de siglas ou ideoloxías.

Ou sexa, que Márquez ten ademais dos xenes dun gran campión, a capacidade de que as súas fazañas colguémonolas/colguémosnolas entre os nosos recordos máis gratos todos os que amamos o mundo do motor, ou simplemente cativáranos este gran deportista pola súa sinxeleza, arroxo e capacidade técnica inigualable, que lle dota dunha pericia insuperable e unha baraka que supera á que Millán recoñecíalle ao Ditador Franco nunha secuencia inesquecible na gran película de Amenábar recentemente estreada con enorme éxito de despacho de billetes e crítica.

E se somos capaces de poñernos de acordo no de Márquez por que nolo poñen tan difícil os partidos cando se trata de poñerse de acordo sobre a gobernabilidade do país que nos beneficiaría a todos e podería ser como o foi a Transición, un modo exemplar de mostrarnos ante o mundo como somos realmente, un pobo de cidadáns pacíficos e democráticos? Que lles pasa ás súas Señorías? É que non aprenderon nada dos anos da miseria e a morte que viviron os nosos avós e pais?

Vexo a sesión parlamentaria -esta vez por televisión- e éntrame unha tristeza incontido que estou seguro tamén comparten centos de persoas de diferente pensamento político que, como ao que escribe, gustaríalles vivir en paz, convivindo en plural harmonía sen insultos e manobras de trileiros. Oxalá houbese moitos Márquez na política, ou como di a Biblia cando están a piques de desparecer Sodoma e Gomorra, un só ou unha soa, polo que puidésemos salvarnos todos deste desgraciado panorama que nos asfixia.