A rentrée parlamentaria, coa escusa de pedir contas sobre a actuación do goberno en funcións na crise de o Open Arms e de paso sobre a inmigración, serviu para ver sentados/as ás súas señorías e xustificar así o seu soldo co "pouco" traballo parlamentario que realizaron ata o de agora.
O motivo do pleno foi a escusa para que os partidos sacasen peito e para marcar territorio para as máis que posibles eleccións xerais do próximo 10 de novembro. Intuíase no hemiciclo, os corredores, o bar e os círculos que esta lexislatura non dá para máis, a non ser que a última hora prodúzase un milagre, cousa difícil porque Podemos non cre nese tipo de cousas.
Os ataques ao goberno chovéronlle da dereita, a esquerda e algún que outro independentista. Da crise migratoria da UE falouse a ratitos, para que non se diga. Do que se trataba era de poñer de manifesto que as diferenzas entre Podemos e o PSOE cada vez son máis grandes, poderíase dicir que insalvables- aínda que hai que esgotar o último minuto do tempo estipulado- a intervención da portavoz podemita así o confirmaba. Tamén as imaxes que vimos por TV non deixan lugar a dúbidas. Mentres PP e Cidadáns, con dúas mulleres debutando como portavoces dos mesmos, tamén quixeron escenificar que cada partido ten o seu espazo e o invento de Casado con iso de España Suma non entra, de momento, nos plans de Albert Rivera que fixo a súa aparición, en silencio e sen gravata.
Cun clima preelectoral, o portavoz socialista espetoulle a Podemos que "non se pode ser goberno e contra goberno á vez". A desconfianza dos socialistas co partido de Iglesias cada día é maior, non se fían deles. Esta situación de desconfianza mutua das dúas formacións fai máis evidente a ruptura da esquerda actual, que é a que hai. "Cada cal mira os acontecementos desde a súa esquina, co rostro volto cara á parede para non ver o que non quere", dicía Matilde Asensi.
No campo da dereita a nivel nacional hai tres posibilidades: PP, Cidadáns e Vox. Os dous primeiros disputándose o liderado. Vox, que vai á súa, é o recentemente chegado que prometía moito. Haberá que esperar en que termina tamén a loita interna de Abascal e Espinosa de los Monteros por facerse co control do partido.
O debate sobre a crise do Open Arms puxo de manifesto a división da esquerda, o complexo de superioridade da dereita, que as vacacións lles han servido a lidérelos políticos para coller forza de fronte ao outono e que as eleccións cada día están máis preto.
Como dicía o escritor e político francés, Maurice Barrès, alá no século XVIII, "a política non é asunto propio nin de filósofos nin de moralistas; a política é a arte de sacar dunha situación determinada o mellor partido posible."
Artigo publicado inicialmente en Catalunyapress.es
Escribe o teu comentario