Hai ano e medio o Sindicato Unificado de Policía optou pola vía da responsabilidade. Evitou os populismos daqueles que hoxe emulan a Pablo Iglesias coa historia do chalé. Si, dos que propoñían como solución á falta de persoal poñer aos liberados sindicais a patrullar, pero que agora, son eles os que se refuxian nesas liberacións a tempo total. O SUP fuxiu do discurso destrutivo e tomou o camiño máis arriscado. O fácil fose non asinar o acordo, levantarse das mesas e esperar. Hoxe, posiblemente contaría con máis afiliados pero o colectivo nunca lle perdoaría tal erro. O tempo deulle a razón. O cambio de Goberno que, inesperadamente, produciuse ás poucas semanas da firma do acordo. A inestabilidade política na que nos atopamos instalados desde entón. A presión doutros colectivos pedindo tamén o seu ou o risco de perder o apoio cidadán e mediático gando a raíz 1 de outubro de 2017. Pero sobre todo os feitos; dous terzos do acordo xa en nómina; en contraposición unha ILP que, a día de hoxe polo menos aos policías, non nos reportou nin un só euro, e que non exclúe para nada o cumprimento do acordo, a pesar de que a súa tramitación leva aparellados importantes cambios normativos que retardarían a súa aprobación e a súa aplicación. A vontade política que reclaman para a súa viabilidade é a mesma que esperamos para o cumprimento íntegro do acordo coa diferenza da axilidade e de que co acordo imos achegándonos aos poucos á igualdade,asegurando e consolidando cada incremento.

Convocar Conflito Colectivo antes de asegurar o pago do terceiro tramo do acordo de equiparación, baixo o meu punto de vista, é unha temeridade e pon en risco a súa cobranza, con todo estarei ao que digan as bases. Ata agora o Goberno cumpriu, inxectando en nómina os 300 euros brutos ao mes froito do acordo. Cobremos o terceiro tramo e logo pelexemos porque se faga efectiva a cláusula primeira e pola achega extra que se determine dun estudo das diferenzas retributivas posto por posto, que a día de hoxe non se coñece. Nese camiño, no de construír, poden contar co SUP. Se queren destruír, busquen outros aliados. Agora xa non vale unicamente con descargar a responsabilidade nos demais.

A folla de roteiro do SUP débena marcar os seus afiliados, os que seguen confiando en nós como o mellor aval para defender os seus dereitos desde a responsabilidade e desde a experiencia de contar cos mellores servizos e coa implicación dos seus representantes que, sen apenas liberacións, seguirán abrindo as sedes sindicais e prestando un servizo de calidade aos compañeiros. A eles debémonos e eles marcarán os nosos designios.