A QuimTorra volveuselle notar a cara máis intolerante e supremacista da súa moi escasa carreira política. Non leva ben o do xuízo do Supremo, e se lle nota demasiado que sobre a separación de poderes non ten ningún interese en saber nada, coma se o seu proxecto de Estado camiñase cara ao terceiro mundo, onde xustiza e poder político son o mesmo, porque alí o que se practica é o de "ou estás comigo, ou estás contra min".

Onte, en lugar de recoñecer que fixo unha pésima xestión de Goberno, como xa mostrou ao seu paso por Sitges ante todos os empresarios que o foron escoitar, se enrocou na represión, palabra de uso fácil e continuou entre os procesistas, acusando os socialistas do que non poden facer, que é dicirlle a uns fiscais de qué teñen que acusar ou non. Bastante metedura de pata foi xa colocar a unha Avogada do Estado nun xuízo, no que a acusación pública lle deu mil voltas, deixándoa no ridículo máis espantoso ante a cidadanía e a Sala. Só por iso, Torra debería ter enmudecido e esperado a sentenza dun Tribunal que aínda non a emitiu.

E como todo o mundo se volveu tolo e o que se quere é gañar a absolución a través dun xuízo paralelo, hoxe as defensas foron a Catalunya Radio a poñer a parir a quen non estea de acordo coas súas teses, con tal de amedrentar ao Supremo en pleno relato da causa. Así lles irá aos que fan estas bobadas e de pouco valerán as palabras de clemencia que pronunciamos moitos en busca dunha solución benigna para os que os fiscais acusan de dar un golpe de estado. Ás veces, a incompetencia profesional disimúlase facéndose as vítimas.

Un día destes, con acougo e honradez, alguén nos contará o porqué dos feitos vividos para que todos poidamos aceptalos con normalidade democrática. Mentres tanto, escoitemos a Torra e os seus desvaríos e sobre todo ao profeta de Waterloo, que é o artífice principal deste monumental enredo. Coas súas palabras nos desafogaremos a gusto.