12 de marzo de 2018, os sindicatos de PN e asociacións profesionais da GC rexeitaron o Acordo de Equiparación Salarial co Ministerio do Interior.

Nos medios de comunicación os titulares son claros e concisos, coincidindo todos na oportunidade histórica perdida por parte dos representantes lexítimos dos membros das FCSE, aos que o Ministerio tacha de irresponsables.

Os cidadáns do montón senten que o apoio que lle deron á súa PN e GC foi en balde, pero o certo é que non é así. Queda unha bala na recámara, a ILP. Un sector do colectivo encoméndase cegamente a ela.

Pasa o tempo. Avanza 2018. Chega o mes de novembro e prodúcese a votación de a Iniciativa Lexislativa Popular no Congreso, resultando aprobada a súa tramitación. Por diante 3 meses para que o Goberno actualice complementos e consulte con organizacións empresariais para tomar forma coas correspondentes emendas. É entón cando todo párase no mes de febreiro de 2019. Uns días antes cumpriuse o prazo de devanditos 3 mese, sen ningún tipo de resultado para os membros de ambos os Corpos. É entón cando o Presidente do Goberno convoca Eleccións Xerais e disolve as Cortes.

Comezan as dúbidas, xa non só pola caducidade ou non da ILP, cousa que se resolverá nuns meses, senón polo panorama político que vén encima coa formación dun novo goberno que quizá se alongue no tempo e que fai inevitable pensar “e se asinásemos que pasase?”. Funcionarios de Prisións, xubilados, profesores e outros colectivos poden dar conta do resultado.

Non podemos predicir o que pasará a partir de mañá pero o que si sabemos é o que sucedeu realmente ata hoxe e a resposta témola policías e gardas civís nas nosas nóminas: 300 razóns máis que o 12 de marzo de 2018.